Read the Bible

¹ In diebus illis iterum cum turba multa esset, nec haberent quod manducarent, convocatis discipulis, ait illis :² Misereor super turbam : quia ecce jam triduo sustinent me, nec habent quod manducent :³ et si dimisero eos jejunos in domum suam, deficient in via : quidam enim ex eis de longe venerunt.

⁴ Et responderunt ei discipuli sui : Unde illos quis poterit saturare panibus in solitudine ?⁵ Et interrogavit eos : Quot panes habetis ? Qui dixerunt : Septem.⁶ Et præcepit turbæ discumbere super terram. Et accipiens septem panes, gratias agens fregit, et dabat discipulis suis ut apponerent, et apposuerunt turbæ.⁷ Et habebant pisciculos paucos : et ipsos benedixit, et jussit apponi.⁸ Et manducaverunt, et saturati sunt, et sustulerunt quod superaverat de fragmentis, septem sportas.⁹ Erant autem qui manducaverunt, quasi quatuor millia : et dimisit eos.¹⁰ Et statim ascendens navim cum discipulis suis, venit in partes Dalmanutha.¹¹ Et exierunt pharisæi, et cÅ“perunt conquirere cum eo, quærentes ab illo signum de cælo, tentantes eum.¹² Et ingemiscens spiritu, ait : Quid generatio ista signum quærit ? Amen dico vobis, si dabitur generationi isti signum.¹³ Et dimittens eos, ascendit iterum navim et abiit trans fretum.¹⁴ Et obliti sunt panes sumere : et nisi unum panem non habebant secum in navi.¹⁵ Et præcipiebat eis, dicens : Videte, et cavete a fermento pharisæorum, et fermento Herodis.¹⁶ Et cogitabant ad alterutrum, dicentes : quia panes non habemus.¹⁷ Quo cognito, ait illis Jesus : Quid cogitatis, quia panes non habetis ? nondum cognoscetis nec intelligitis ? adhuc cæcatum habetis cor vestrum ?¹⁸ oculos habentes non videtis ? et aures habentes non auditis ? nec recordamini,¹⁹ quando quinque panes fregi in quinque millia : quot cophinos fragmentorum plenos sustulistis ? Dicunt ei : Duodecim.²⁰ Quando et septem panes in quatuor millia : quot sportas fragmentorum tulistis ? Et dicunt ei : Septem.²¹ Et dicebat eis : Quomodo nondum intelligitis ?

²² Et veniunt Bethsaidam, et adducunt ei cæcum, et rogabant eum ut illum tangeret.²³ Et apprehensa manu cæci, eduxit eum extra vicum : et exspuens in oculos ejus impositis manibus suis, interrogavit eum si quid videret.²⁴ Et aspiciens, ait : Video homines velut arbores ambulantes.²⁵ Deinde iterum imposuit manus super oculos ejus : et cÅ“pit videre : et restitutus est ita ut clare videret omnia.²⁶ Et misit illum in domum suam, dicens : Vade in domum tuam : et si in vicum introieris, nemini dixeris.²⁷ Et egressus est Jesus, et discipuli ejus in castella Cæsareæ Philippi : et in via interrogabat discipulos suos, dicens eis : Quem me dicunt esse homines ?²⁸ Qui responderunt illi, dicentes : Joannem Baptistam, alii Eliam, alii vero quasi unum de prophetis.²⁹ Tunc dicit illis : Vos vero quem me esse dicitis ? Respondens Petrus, ait ei : Tu es Christus.³⁰ Et comminatus est eis, ne cui dicerent de illo.³¹ Et cÅ“pit docere eos quoniam oportet Filium hominis pati multa, et reprobari a senioribus, et a summis sacerdotibus et scribis, et occidi : et post tres dies resurgere.³² Et palam verbum loquebatur. Et apprehendens eum Petrus, cÅ“pit increpare eum.³³ Qui conversus, et videns discipulos suos, comminatus est Petro, dicens : Vade retro me Satana, quoniam non sapis quæ Dei sunt, sed quæ sunt hominum.³⁴ Et convocata turba cum discipulis suis, dixit eis : Si quis vult me sequi, deneget semetipsum : et tollat crucem suam, et sequatur me.³⁵ Qui enim voluerit animam suam salvam facere, perdet eam : qui autem perdiderit animam suam propter me, et Evangelium, salvam faciet eam.³⁶ Quid enim proderit homini, si lucretur mundum totum et detrimentum animæ suæ faciat ?³⁷ Aut quid dabit homo commutationis pro anima sua ?³⁸ Qui enim me confusus fuerit, et verba mea in generatione ista adultera et peccatrice, et Filius hominis confundetur eum, cum venerit in gloria Patris sui cum angelis sanctis.³⁹ Redi in domum tuam, et narra quanta tibi fecit Deus. Et abiit per universam civitatem, prædicans quanta illi fecisset Jesus.

⁴⁰ Factum est autem cum rediisset Jesus, excepit illum turba : erunt enim omnes exspectantes eum.⁴¹ Et ecce venit vir, cui nomen Jairus, et ipse princeps synagogæ erat : et cecidit ad pedes Jesu, rogans eum ut intraret in domum ejus,⁴² quia unica filia erat ei fere annorum duodecim, et hæc moriebatur. Et contigit, dum iret, a turba comprimebatur.⁴³ Et mulier quædam erat in fluxu sanguinis ab annis duodecim, quæ in medicos erogaverat omnem substantiam suam, nec ab ullo potuit curari :⁴⁴ accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti ejus : et confestim stetit fluxus sanguinis ejus.⁴⁵ Et ait Jesus : Quis est, qui me tetigit ? Negantibus autem omnibus, dixit Petrus, et qui cum illo erant : Præceptor, turbæ te comprimunt, et affligunt, et dicis : Quis me tetigit ?⁴⁶ Et dicit Jesus : Tetigit me aliquis : nam ego novi virtutem de me exiisse.⁴⁷ Videns autem mulier, quia non latuit, tremens venit, et procidit ante pedes ejus : et ob quam causam tetigerit eum, indicavit coram omni populo : et quemadmodum confestim sanata sit.⁴⁸ At ipse dixit ei : Filia, fides tua salvam te fecit : vade in pace.⁴⁹ Adhuc illo loquente, venit quidam ad principem synagogæ, dicens ei : Quia mortua est filia tua, noli vexare illum.⁵⁰ Jesus autem, audito hoc verbo, respondit patri puellæ : Noli timere, crede tantum, et salva erit.⁵¹ Et cum venisset domum, non permisit intrare secum quemquam, nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem, et patrem, et matrem puellæ.⁵² Flebant autem omnes, et plangebant illam. At ille dixit : Nolite flere : non est mortua puella, sed dormit.⁵³ Et deridebant eum, scientes quod mortua esset.⁵⁴ Ipse autem tenens manum ejus clamavit, dicens : Puella, surge.⁵⁵ Et reversus est spiritus ejus, et surrexit continuo. Et jussit illi dari manducare.⁵⁶ Et stupuerunt parentes ejus, quibus præcepit ne alicui dicerent quod factum erat.