Read the Bible

¹ Daal af en zit in het stof, jonkvrouw, dochter van Babel! ga op den grond zitten, zonder zetel, dochter der Chaldeen! want men zal u niet langer noemen een verwende en verwijfde.² Neem den handmolen en maal meel; sla uw sluier op! Omhoog uw slippen, ontbloot uw schenkel, waad door stromen;³ ontbloot worde uw schaamte, ja, gezien worde uw schande! Wraak zal ik oefenen zonder voorspraak aan te nemen,⁴ spreekt onze losser; Heer der heirscharen is zijn naam, Israels Heilige.⁵ Zit doodstil en begeef u in het donker, dochter der Chaldeen; want men zal u niet langer heten gebiedster van koninkrijken.⁶ Toen ik vergramd was op mijn volk, mijn bezitting ontwijdde en hen in uw hand overgaf, hebt gij hun geen barmhartigheid bewezen, maar den grijsaards een zeer zwaar juk opgelegd.

⁷ En gij zeidet: Voor altijd zal ik gebiedster zijn! terwijl gij hierop geen achtsloegt en den afloop der zaak niet bedacht.⁸ Nu dan, luister, gij vertroetelde, die onbezorgd neerzit, die bij u zelf zegt: Ik ben het en anders geen; nooit zal ik als weduwe nederzitten, nooit kinderloosheid kennen--⁹ juist die twee zullen u in een oogwenk overkomen, op een dag kinderloosheid en weduwstaat; plotseling overkomen zij u, ondanks uw talrijke toverijen, ten spijt van de macht uwer bezweringen,¹⁰ terwijl gij vertrouwdet op uw boosheid, en zeidet: Niemand ziet mij. Uw wijsheid en wetenschap, die heeft u afkerig gemaakt, zodat gij bij uzelf zeidet: Ik ben het, en anders geen.¹¹ Daarom zullen u rampen overkomen die gij niet weet te bezweren, zal onheil u overvallen dat gij niet vermoogt te verzoenen, plotseling verdelging u treffen die gij niet kent.¹² Houd toch vol met uw bezweringen, met uw talrijke toverijen, waarmee gij u hebt afgesloofd van jongs aan! Wellicht kunt gij er baat bij vinden, wellicht kunt gij schrik aanjagen.¹³ Gij hebt u vermoeid met al uw plannenmaken; laten nu dan standhouden en u redden de waarnemers van den hemel, de sterrenwichelaars, die elke maand doen weten wat u overkomen zal.¹⁴ Zie, zij zijn geworden als kaf, door het vuur verbrand, zij kunnen zichzelf niet redden uit de vlam; er blijft geen kool om zich bij te warmen, geen gloed om bij te zitten.¹⁵ Dat hebt gij nu aan hen met wie gij u van jongs aan hebt afgesloofd! Uw kooplieden dolen, elk zijn eigen kant uit; niemand die u redt.