Markus 9:45

Gereviseerde Leidse Vertaling

span data-lang="dut" data-trans="lie" data-ref="mar.9.1" class="versetxt"> Ook zeide hij tot hen: Voorwaar, ik zeg u, sommigen van hen die hier staan zullen niet sterven voordat zij het Koninkrijk Gods met kracht hebben zien komen. Zes dagen daarna nam Jezus Petrus, Jacobus en Johannes mee en bracht hen, zonder dat er iemand bij was, op een hogen berg. Daar kreeg hij voor hun ogen een andere gedaante en werden zijn klederen zo schitterend wit als geen voller op aarde enig kleed maken kan. Hun verscheen Elia met Mozes in gesprek met Jezus. Toen nam Petrus het woord op en zeide tot Jezus: Rabbi, het is goed dat wij hier zijn; laat ons drie tenten maken, voor u een, voor Mozes een en voor Elia een. Hij wist niet wat hij zeide; want zij waren zeer verschrikt. Nu kwam een wolk hen overschaduwen, en uit de wolk klonk het: Dit is mijn geliefde Zoon; hoort naar hem. En terstond om zich heen ziende, zagen zij niemand dan Jezus, die bij hen stond. Toen zij van den berg afdaalden, verbood Jezus hun aan iemand te vertellen wat zij gezien hadden voordat de Mensenzoon uit de doden zou zijn opgestaan. Zij hielden dat woord vast en streden onder elkander er over, wat dat uit de doden opstaan toch zou betekenen. Zij vroegen hem dan: De schriftgeleerden zeggen immers dat Elia vooraf moet komen? En hij zeide tot hen: Aangenomen dat Elia eerst komt en alles herstelt--hoe staat dan van den Mensenzoon geschreven dat hij veel zal lijden en gesmaad worden? Maar ik zeg u: Elia is reeds gekomen, en zij hebben met hem gedaan wat zij wilden, zoals over hem geschreven staat. Toen zij bij de leerlingen kwamen, zagen zij hen omringd van een talrijke schare en van schriftgeleerden, die met hen aan het twisten waren. Zodra de schare hem zag, was zij verbaasd, liep naar hem toe en begroette hem. Hij vroeg hun: Waarover twist gij met hen? En een uit de schare antwoordde hem: Meester, ik heb mijn zoon, die van een stommen geest bezeten is, tot u gebracht. Wanneer hij hem aangrijpt, dan verwringt hij hem, zodat hij schuimbekt, met de tanden knarst en verstijft. Ik heb aan uw leerlingen verzocht dien duivel te bannen; maar zij waren er niet toe in staat. Hij antwoordde hun: O ongelovig geslacht, hoelang zal ik nog bij u zijn? hoelang u verdragen? Brengt hem bij mij. Zij brachten hem bij hem. En zodra de geest hem zag, bracht hij den knaap in stuipen, zodat hij op den grond viel en zich schuimbekkend rondwentelde. Hij vroeg zijn vader: Hoelang heeft hij dit gehad? Hij zeide: Van kindsbeen af, en vaak werpt de geest hem in vuur of water om hem te doden. Als gij iets vermoogt, heb dan medelijden met ons en help ons. Jezus zeide tot hem: Als gij iets vermoogt--zegt gij? Alles is mogelijk voor een gelovige. Aanstonds riep de vader van den knaap: Ik geloof. Kom mijn ongeloof te hulp! Toen nu Jezus zag dat de schare bij hem te hoop liep, zeide hij met dreigende stem tot den onreinen geest: Gij doofstomme geest, ik gelast u: Vaar van hem uit en keer nooit weer in hem terug. En onder gegil en hevige stuiptrekkingen voer de geest van hem uit. De knaap werd als een lijk, zodat de meesten zeiden dat hij dood was. Maar Jezus vatte hem bij de hand en richtte hem op, en hij ging staan. Thuisgekomen, kreeg hij van zijn leerlingen, toen zij met hem alleen waren, de vraag: Konden wij hem dan niet uitwerpen? Hij zeide hun: Deze geesten kunnen door niets uitgeworpen worden dan door gebed. Na van daar vertrokken te zijn, reisden zij Galilea rond, en hij wilde niet dat iemand het zou weten; want hij onderrichtte zijn leerlingen dat de Mensenzoon zou worden overgeleverd in de handen van mensen die hem zouden doden; en na drie dagen zou hij weer opstaan. Zij begrepen dit woord niet, maar schroomden hem er naar te vragen. Te Kapernaum gekomen, vroeg hij hun tehuis: Waarover spraakt gij onderweg? Zij zwegen; want onderweg hadden zij er met elkander woorden over gehad, wie de grootste was. Toen zette hij zich neer, riep de Twaalve en zeide tot hen: Als iemand de eerste wil zijn, dan moet hij van allen de laatste en de dienaar wezen. Hierop nam hij een kind, plaatste het in hun midden, omarmde het en zeide tot hen: Wie een van zulke kinderen ontvangt met vermelding van mijn naam ontvangt mij, en wie mij ontvangt ontvangt niet mij maar mijn Zender. Toen zeide Johannes tot hem: Meester, wij zagen iemand die ons niet volgt duivelen uitwerpen met uw naam, en wij hebben het hem verboden omdat hij ons niet volgt. Maar Jezus zeide: Doet dat niet. Want niemand die een wonder doet met mijn naam is in staat kort daarop mij te vervloeken. Want wie niet tegen ons is is voor ons. --Want wie u een beker water te drinken geeft uitdrukkelijk omdat gij tot Christus behoort, voorwaar, ik zeg u, hem zal zijn loon niet ontgaan. En wie een dezer gelovige kleinen verleidt, het ware hem beter dat een molensteen aan zijn hals gedaan en hij in zee geworpen werd. En indien uw hand u ten valstrik is, houw ze af; het is beter voor u verminkt het leven in te gaan dan met twee handen ter helle te varen, in het onuitbluschbaar vuur. 40.mr.nl.lie.nt.gos 009:045 En indien uw voet u ten valstrik is, houw hem af; het is beter voor u kreupel het leven in te gaan dan met twee voeten in de hel geworpen te worden.

Parallel Translations

Gereviseerde Lutherse Vertaling
En indien uw voet u verleidt, houw hem af! Het is u beter, dat gij kreupel tot het leven ingaat, dan dat gij twee voeten hebt en in de hel geworpen wordt, in het onuitbluschbare vuur,

Staten Vertaling
En indien uw voet u ergert, houwt hem af; het is u beter kreupel tot het leven in te gaan, dan de twee voeten hebbende, geworpen te worden in de hel, in het onuitblusselijk vuur;

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

Mark 9:43, Mark 9:44

Gill's Notes on the Bible

And if thy foot offend thee, cut it off,.... Such who are that to men, as the foot is to the body, the support of them through whom they have their maintenance and subsistence; and yet these, if they are a means of causing them to stumble and tail, or of leading out of the ways of Christ, and off from him, their company is to be shunned and abstained from;

it is better for thee to enter halt into life. The Vulgate Latin version reads, "eternal life", which is undoubtedly intended by "life"; and so reads the Cambridge copy of Beza's; and the meaning is, that it is better to go alone without such company into heaven,

than having two feet to be cast into hell, into the fire that never shall be quenched; :-.

Barnes' Notes on the Bible

See the notes at Matthew 18:7-9. Millstone. See Matthew 18:6.

Mark 9:44-46

Their worm - This figure is taken from Isaiah 66:24. See the notes at that passage. In describing the great prosperity. of the kingdom of the Messiah, Isaiah says that the people of God “shall go forth, and look upon the carcasses of the men who have transgressed against God.” Their enemies would be overcome. They would be slain. The people of God would triumph. The figure is taken from heaps of the dead slain in battle; and the prophet says that the number would be so great that their worm - the worm feeding on the dead - would not die, would live long - as long as there were carcasses to be devoured; and that the fire which was used to burn the bodies of the dead would continue long to burn, and would not be extinguished until they were consumed. The figure, therefore, denotes great misery, and certain and terrible destruction. In these verses it is applied to the state beyond the grave, and is intended to denote that the destruction of the wicked will be awful, widespread, and eternal.

It is not to be supposed that there will be any “real” worm in hell - perhaps no material fire; nor can it be told what was particularly intended by the undying worm. There is no authority for applying it, as is often done, to remorse of conscience, anymore than to any other of the pains and reflections of hell. It is a mere image of loathsome, dreadful, and “eternal” suffering. In what that suffering will consist it is probably beyond the power of any living mortal to imagine. The word their, in the phrase “their worm,” is used merely to keep up the “image” or “figure.” Dead bodies putrefying in that valley would be overrun with worms, while the “fire” would not be confined to them, but would spread to other objects kindled by combustibles through all the valley. It is “not” meant, therefore, that every particular sufferer has a special worm, or has particular sins that cause remorse of conscience. That is a truth, but it does not appear that it is intended to be taught here.

Mark 9:49

Every one shall be salted with fire - Perhaps no passage in the New Testament has given more perplexity to commentators than this, and it may be impossible now to fix its precise meaning. The common idea affixed to it has been, that as salt preserves from putrefaction, so fire, applied to the wicked in hell, will have the property of preserving them in existence, or they will “be” preserved amid the sprinkling of fire, to be continually in their sufferings a sacrifice to the justice of God; but this meaning is not quite satisfactory. Another opinion has been, that as salt was sprinkled on the victim preparatory to its being devoted to God (see Leviticus 2:13), so would “the apostles,” by trials, calamities, etc., represented here by “fire,” be prepared as a sacrifice and offering to God. Probably the passage has no reference at all to future punishment; and the difficulty of interpreting it has arisen from supposing it to be connected with the 48th verse, or given as a “reason” for what is said in “that” verse, rather than considering it as designed to illustrate the “general design” of the passage. The main scope of the passage was not to discourse of future punishment; that is brought in incidentally. The chief object of the passage was -

1. To teach the apostles that “other men,” not “with them,” might be true Christians, Mark 9:38-39.
2. That they ought to be disposed to look favorably upon the slightest evidence that they “might be true believers,” Mark 9:41.
3. That they ought to avoid giving “offence” to such feeble and obscure Christians, Mark 9:42.
4. That “everything” calculated to give offence, or to dishonor religion, should be removed, Mark 9:43. And,
5. That everything which would endanger their salvation should be sacrificed; that they should “deny” themselves in every way in order to obtain eternal life. In this way they would be “preserved” to eternal life.

The word “fire,” here, therefore denotes self-denials, sacrifices, trials, in keeping ourselves from the gratification of the flesh. As if he had said, “Look at the sacrifice on the altar. It is an offering to God, about to be presented to him. It is sprinkled with “salt, emblematic of purity, of preservation and of fitting it, therefore, for a sacrifice.” So “you” are devoted to God. You are sacrifices, victims, offerings to him in his service. To make you “acceptable” offerings, every thing must be done to “preserve” you from sin and to “purify” you. Self-denials, subduing the lusts, enduring trials, removing offences, are the proper “preservatives” in the service of God. Doing this, you will be acceptable offerings and be saved; without this, you will be “unfit” for his eternal service and will be lost.”

Mark 9:50

Lost its saltness ... - See the notes at Matthew 5:13.

Have salt in yourselves - Have the preserving, purifying principle always; the principles of denying yourselves, of suppressing pride, ambition, contention, etc., and thus you will be an acceptable offering to God.

Have peace - Avoid contention and quarrelling, struggling for places, honors, and office, and seek each other’s welfare, and religion will be honored and preserved in the world.

Clarke's Notes on the Bible

Verse 45. Mark 9:43; Mark 9:43.