Read the Bible

¹ Toen antwoordde Zofar van Nama en sprak:² Als iemand lang gesproken heeft, moet hij dan niet ook horen? Moet dan de snapper altoos gelijk hebben?³ Moeten de lieden op uw grootspreken zwijgen? Zoudt gij spotten en niemand u beschamen?⁴ Gij zegt: Mijne rede is rein, en ik ben louter in uwe ogen.⁵ Och, dat God met u sprak en zijne lippen opende,⁶ en u de heimelijke wijsheid toonde! Want Hij had aan u nog wat meer te doen; opdat gij weten moogt, dat Hij niet denkt aan al uwe zonden.

⁷ Meent gij, dat gij zoveel weet als God, en wilt gij alles zo volkomen treffen als de Almachtige?⁸ Hij is hoger dan de hemel--wat wilt gij doen? dieper dan de afgrond--wat kunt gij weten?⁹ langer dan de aarde, en breder dan de zee.¹⁰ Zo Hij ze omkeerde of verborg of overhoop wierp, wie wil het Hem beletten?¹¹ Want Hij kent de ijdele lieden; Hij ziet de ondeugd, en zou het niet opmerken?¹² Een verstandeloos man blaast zich op, en de mens wordt geboren als een jong wild.

¹³ O, dat gij uw hart bereid en uwe handen tot Hem uitgebreid hadt!¹⁴ Indien gij de ondeugd, die in uwe hand is, verre van u hadt gedaan, dat in uwe hut geen onrecht bleef,¹⁵ zo mocht gij uw aangezicht opheffen onberispelijk, en zoudt vast zijn en niet vrezen;¹⁶ dan zoudt gij de moeite vergeten, en er zo weinig aan gedenken als aan water, dat voorbij vliet;¹⁷ en de tijd uws levens zou opklimmen als de middag, en de duisternis zou een lichte morgen worden;¹⁸ en gij mocht vertrouwen, dat er hoop was, gij zoudt om u zien en met rust u te slapen leggen;¹⁹ en gij zoudt u nederleggen en niemand zou u verschrikken, en velen zouden u smeken.²⁰ Maar de ogen der goddelozen zullen versmachten, en zij zullen niet kunnen ontlopen; want hunne hoop zal zijn de uitblazing der ziel.