Read the Bible

¹ Potym jeszcze Pan rzekł Mojżeszowi: Jeszcze puszczę jedno karanie na faraona i na Egipt, tak iż was zatym stąd puścić musi i pewnie puści a wypędzi.² Napominajże w tym lud, aby każdy mąż wyprosił u sąsiada swego, także każda u swej sąsiady klenotów śrebrnych i złotych.³ A Pan zjednał łaskę ludowi swemu u Egiptcjan. I był Mojżesz mężem zacnym w ziemi egiptskiej tak u sług faraonowych, jako u pospólstwa.

⁴ Tedy rzekł Mojżesz: Pan tak mówi: Wnidę ja o północy w pośrzód Egiptu.⁵ A umrze wszelki pierworodny w Egiptcie, począwszy od pierworodnego syna faraonowego, który siedzi na stolicy jego, aż do pierworodnego słuzebnice, która żarny obraca, a także aż do pierworodnych bydlęcych.⁶ Na ten czas będzie wielki krzyk we wszytkiem Egiptcie, który nigdy przedtym nie był, ani będzie.⁷ Ale miedzy Izraelczyki i pies nie ruszy językiem swojem, ni żadny człek, ani bydlę. Abyście wiedzieli, że Pan uczynił rozdział miedzy Egiptcjany i Izraelitami.⁸ A wszyscy słudzy twoi przyjdą do mnie i będą mnie prosić pokornie mówiąc: Wynidź stąd ze wszytkiem ludem, który masz pod swą mocą. I potym ja wynidę. A wyszedł od faraona z wielkiem gniewem.⁹ A Pan rzekł ku Mojżeszowi: Nie posłuchać was farao, abych ja wiele cudów swoich pokazał w egiptskiej ziemi.¹⁰ Tedy Mojżesz i Aaron czynili wszytki ty cuda przed faraonem, ale Pan zatwardził serce jego, iż nie puścił Izraelczyków z ziemie swej.