Read the Bible

¹ Ku temu Job odpowiedział tymi słowy:² I dziś jeszcze słowa moje w gorzkości są, a karanie moje cięższe jest niż żałość.³ O gdybym wiedział, gdzie bym go mógł naleźć, szedłbym aż ku stolicy jego.⁴ Przełożyłbym przed nim przą moję, a miałbym pełne usta wywodów.⁵ Dowiedziałbych się słów, które by mi odpowiedział, a zrozumiałbych, co by mi na to rzekł.⁶ Izaż się będzie spierał ze mną w możności swojej? Nie będzieć, ale on mnie przyda mocy.⁷ Tam człowiek prawy rozprawi się z nim, a ja bych wolnym był wiecznie od sędziego mego.

⁸ Jeślibych szedł dalej, nie widać go, a jeślibych chciał idź pozad, nie upatrzę go.⁹ Obrócę li się na lewo, gdy on co sprawuje, nie ujzrę go, a gdy się skryje na prawo, nie oglądam go.¹⁰ Ale on znał drogę moję i doświadczał mię, a wyszedłem wypławiony jako złoto.¹¹ Noga moja trzymała się ścieżki jego i drogim jego przestrzegał, a nie uchyliłem się z niej.¹² Nie odstąpiłem od rozkazania ust jego, a z pilnościam się dzierżał słów jego, więcej niż czegom ku żywności potrzebował.

¹³ A jeśliż już jedno umyśli, któż go już od tego odwiedzie? A na co jest wola jego, to uczyni.¹⁴ Abowiem on uczynił dosyć wszytkiemu, czego mnie było potrzeba i k temu czyni wiele inego.¹⁵ A dlategoż zafrasowanem jest od obliczności jego, a obaczając go, bałem się go.¹⁶ A Bóg umiękczył serce moje, a Wszechmocny zatrwożył mię.¹⁷ Abowiem nie jestem wykorzenion przed ciemnościami, a nie zakrył przed oblicznością moją zamroczenia.