Księga Powtórzonego Prawa 14:8

Biblia Gdańska

Także świnia, choć ma kopyto rozdwojone, ale iż nie przeżuwa, nieczysta wam będzie; mięsa ich jeść nie będziecie, i ścierwu się ich nie dotkniecie.

Parallel Translations

Biblia Brzeska (1563)
Także świnia, choć ma kopyto rozdwojone, ale iż nie przeżuwa, nieczysta wam będzie. A tychci ani mięsa jeść będziecie, ani się ścierwu ich dotykać.

Nowe Przymierze Zaremba
Podobnie ze świnią; ma wprawdzie rozdzielone kopyto, lecz nie jest przeżuwaczem - będzie dla was nieczysta. Ich mięsa zatem jeść nie będziecie i nie będziecie dotykać ich padliny.

Nowa Biblia Gdańska (2012)
Wieprza ponieważ choć ma oddzielone kopyta, jednak nie przeżuwa żułka; jest on dla was nieczystym; nie jadajcie ich mięsa oraz nie dotykajcie się ich padliny.

Biblia Tysiąclecia
Także świnia, choć ma kopyto rozdwojone, ale iż nie przeżuwa, nieczysta wam będzie; mięsa ich jeść nie będziecie, i ścierwu się ich nie dotkniecie.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Także świni, bo choć ma kopyto rozdzielone, nie przeżuwa; będzie dla was nieczysta. Ich mięsa nie będziecie jeść i ich padliny nie będziecie dotykać.

Biblia Warszawska
Także i świnia, choć ma kopyto rozszczepione, ale ponieważ nie przeżuwa, będzie wam nieczysta. Jej mięsa jeść nie będziecie ani jej padliny nie będziecie się dotykać.

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

the swine: Isaiah 65:4, Isaiah 66:3, Isaiah 66:17, Luke 15:15, Luke 15:16, 2 Peter 2:22

touch: Leviticus 11:26, Leviticus 11:27

Reciprocal: Leviticus 5:2 - touch Leviticus 7:21 - any unclean Leviticus 11:7 - swine Ezekiel 8:10 - every Matthew 8:30 - an Mark 5:11 - herd

Gill's Notes on the Bible

:-

Barnes' Notes on the Bible

Compare Leviticus 11:0. The variations here, whether omissions or additions, are probably to be explained by the time and circumstances of the speaker.

Deuteronomy 14:5

The “pygarg” is a species of gazelle, and the “wild ox” and “chamois” are swift types of antelope.

Deuteronomy 14:21

The prohibition is repeated from Leviticus 22:8. The directions as to the disposal of the carcass are unique to Deuteronomy, and their motive is clear. To have forbidden the people either themselves to eat that which had died, or to allow any others to do so, would have involved loss of property, and consequent temptation to an infraction of the command. The permissions now for the first time granted would have been useless in the wilderness. During the 40 years’ wandering there could be but little opportunity of selling such carcasses; while non-Israelites living in the camp would in such a matter be bound by the same rules as the Israelites Leviticus 17:15; Leviticus 24:22. Further, it would seem (compare Leviticus 17:15) that greater stringency is here given to the requirement of abstinence from that which had died of itself. Probably on this, as on so many other points, allowance was made for the circumstances of the people. Flesh meat was no doubt often scarce in the desert. It would therefore have been a hardship to forbid entirely the use of that which had not been killed. However, now that the plenty of the promised land was before them, the modified toleration of this unholy food was withdrawn.