Read the Bible

¹ Sami też pamiętacie, bracia, że - jak się potem okazało - nie przybyliśmy do was nadaremnie.² Pomimo cierpień i zniewag, których - jak wiecie - doznaliśmy w Filippi, zebraliśmy się na odwagę w naszym Bogu i głosiliśmy wam Bożą dobrą nowinę w ciężkim boju.³ Dlatego, że gdy kierujemy do ludzi wezwanie, nie ma w nim nic błędnego ani nieczystego. Nie kryje się też w nim żaden podstęp.⁴ Lecz zgodnie z tym, jak nas Bóg wypróbował i jako wypróbowanym powierzył dobrą nowinę, tak też ją głosimy. Nie czynimy tego, aby podobać się ludziom, lecz Bogu, który bada nasze serca.⁵ Nigdy nie uciekaliśmy się do pochlebstwa - o czym wiecie - ani nie powodowała nami skryta chciwość, ani - czego Bóg jest świadkiem -⁶ nie szukaliśmy uznania u ludzi, czy to u was, czy gdzie indziej.

⁷ I choć, jako apostołowie Chrystusa, mogliśmy oczekiwać respektu, byliśmy wśród was bezpośredni, jak karmiąca matka, zatroskana o swe dzieci.⁸ I przywiązaliśmy się do was tak bardzo, że gotowi byliśmy nie tylko przekazać wam Bożą dobrą nowinę, ale także poświęcić własne dusze - do tego stopnia was pokochaliśmy.⁹ Pamiętacie przecież, bracia, nasz trud i nasz mozół. Po to, żeby nikogo z was nie obciążać, głosiliśmy wam Bożą dobrą nowinę, a jednocześnie pracowaliśmy dniem i nocą.¹⁰ Wy sami - oraz Bóg - jesteście świadkami jak święcie, sprawiedliwie i nienagannie postępowaliśmy wśród was wierzących.¹¹ Wiecie także, jak każdego spośród was, niczym ojciec swoje dzieci,¹² zachęcaliśmy, jak mu po przyjacielsku radziliśmy i jak go nakłanialiśmy, aby prowadził życie godne Boga, który was powołuje do swojego Królestwa i chwały.

¹³ Dlatego i my dziękujemy Bogu nieustannie za to, że przyjęliście od nas Słowo poselstwa Bożego nie jako słowo ludzkie, ale - zgodnie z tym, jak jest naprawdę - jako Słowo Boga, które też w was, wierzących, skutecznie działa.¹⁴ Gdyż wy, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, trwających w Chrystusie Jezusie w Judei. Wycierpieliście przecież od swoich rodaków to samo, co oni od Żydów,¹⁵ którzy zabili Pana Jezusa i proroków, i nas prześladowali - Bogu okazali się niemili i wszystkim ludziom przeciwni.¹⁶ Przeszkadzali nam także w głoszeniu dobrej nowiny poganom, by nie dopuścić do ich zbawienia. W ten sposób dopełnili miary swoich grzechów. Lecz ostatecznie spadł na nich gniew Boga.

¹⁷ My zaś, bracia, odłączeni od was na chwilę - nie sercem oczywiście, ale odległością - tym bardziej, usilnie, staraliśmy się was zobaczyć.¹⁸ Pragnęliśmy przyjść do was, zwłaszcza ja, Paweł, raz i drugi, ale przeszkodził nam szatan.¹⁹ Bo kto, jeśli nie wy, jest naszą nadzieją, radością i wieńcem chluby przed naszym Panem Jezusem, gdy już się pojawi?²⁰ Tak! Wy jesteście naszą chwałą i radością.