Read the Bible

¹ Gdy Izrael był chłopcem, pokochałem go - i wezwałem mego syna z Egiptu.² Ale im bardziej ich wzywałem, tym bardziej ode Mnie odchodzili. Składali ofiary baalom i spalali kadzidła bożyszczom.³ A przecież to Ja uczyłem Efraima chodzić, brałem go na swe ramiona. A jego ludzie? Nawet nie byli świadomi, że to Ja ich leczyłem.⁴ Przyciągałem go więzami ludzkimi, powrozami miłości - byłem dla Efraima jak ci, którzy podnoszą niemowlę do policzka, pochylałem się, aby go nakarmić.⁵ Teraz jednak zawróci do ziemi egipskiej! Asyria będzie mu królem, gdyż nie chcieli zawrócić do Mnie.⁶ I miecz zawiruje w jego miastach, i pochłonie fałszywych proroków - pożre ich z powodu ich rad.⁷ A mój lud? Uparty w odstępstwie ode Mnie, woła ku Baalowi, jego wszyscy wielbią!

⁸ Jak mam cię porzucić, Efraimie? Jak pozostawić w nieszczęściu, Izraelu? Czy miałbym zostawić cię jak Admę? Postąpić z tobą jak z Seboim? Gdzie indziej kieruje Mnie serce, wezbrała we Mnie litość.⁹ Nie spadnie na was żar mojego gniewu. Nie wrócę, by znów zniszczyć Efraima. Gdyż Ja jestem Bogiem, a nie człowiekiem, Świętym pośród was - nie przyjdę wywrzeć gniewu!¹⁰ A oni pójdą za PANEM, gdy ryknie jak lew! Tak, On ryknie! Wtedy przybędą z drżeniem synowie od strony morza,¹¹ przylecą z drżeniem niczym ptak z Egiptu, niczym gołąb z Asyrii. I sprawię, że na nowo zamieszkają w swych domach - oto Słowo PANA.¹² (12:1) Efraim otoczył Mnie kłamstwem, a dom Izraela - fałszem, Juda zaś ciągle włóczy się za Bogiem, lecz wobec Świętego jest wierny.