Read the Bible

¹ O Moabie. Tak mówi PAN Zastępów, Bóg Izraela: Biada Nebo, gdyż jest spustoszone! Kiriataim zawstydzone, zdobyte! Zhańbiona twierdza! Rozbita!² Nie ma po co sławić Moabu pieśnią. Tak, w Cheszbonie obmyślili mu nieszczęście: Chodźmy, zniszczmy go, by przestał być narodem! Także ty zamilkniesz, Madmeno! Ścigać cię będzie miecz!³ Słuchaj! Rozlega się krzyk z Choronaim! Spustoszenie! Ogromne zniszczenie!⁴ Rozbity jest Moab! Donoszą o strasznym krzyku jego młodych.⁵ Tak! Ścieżką do Luchit idą ludzie z wielkim płaczem! Tak! Na zboczach Choronaim słychać wrogi krzyk niszczących!⁶ Uciekajcie! Ratujcie swoje życie! Stańcie się jak jałowiec na pustyni!⁷ Tak! Ponieważ polegałeś na swych dziełach i swych skarbach, zostaniesz zdobyty, Moabie! I uda się Kemosz do niewoli, a za nim jego kapłani i książęta.⁸ Pod każde miasto nadciągnie niszczyciel! I żadne z nich nie ujdzie! Zniszczona będzie dolina i spustoszona równina - mówi PAN.⁹ Dajcie skrzydła Moabowi! Bo całkiem uleci! Jego miasta staną się pustkowiem, nie będzie w nich mieszkańca!¹⁰ Przeklęty, kto wykonuje dzieło PANA niedbale, i przeklęty, kto wstrzymuje Jego miecz od krwi!¹¹ Cieszył się Moab bezpieczeństwem od młodości, odpoczywał on przy swym wystałym winie, nie przelewano go z naczynia do naczynia i nie szedł do niewoli. Dlatego zachował się jego smak i jego zapach pozostał niezmieniony.¹² Dlatego idą dni - oświadcza PAN - gdy poślę na niego piwnicznych. Oni go przeleją! Opróżnią jego naczynia i potłuką dzbany.¹³ I zawiedzie się Moab na Kemoszu, jak Izrael zawiódł się na Betel, swej nadziei!

¹⁴ Już nie możecie powiedzieć: Jesteśmy bohaterami i ludźmi dzielnymi w walce.¹⁵ Bo nadciągnie niszczyciel miast moabskich, a kwiat jego młodzieży pójdzie na rzeź - oświadcza Król, którego imię brzmi PAN Zastępów.¹⁶ Bliska jest klęska Moabu! Rychłe jego nieszczęście!¹⁷ Opłakujcie go, wszyscy wokół niego, wszyscy, którzy wymieniacie jego imię! Mówcie: O, złamana jest jego mocna laska, pokruszone wspaniałe berło!¹⁸ Zejdź na dół, porzuć chwałę i usiądź na spieczonej ziemi, mieszkanko, córko Dibonu, bo niszczyciel Moabu wystąpi też przeciw tobie, zniszczy twoje warownie!¹⁹ Stań na drodze i rozejrzyj się, mieszkanko Aroeru! Zatrzymaj zbiega lub zbiegłą, zapytaj: Co się stało?²⁰ Zawstydzony jest Moab, pobity! Zawódźcie, narzekajcie! Donieście w Arnonie, że Moab jest zniszczony!²¹ Wyrok spadnie też na ziemię równinną, na Cholon i na Jahzę, na Mefaat²² i na Dibon, na Nebo i na Bet-Diblataim,²³ na Kiriataim i na Bet-Gamul, na Bet-Meon²⁴ i na Kerijot, na Bosrę i na wszystkie miasta Moabu - dalekie i bliskie.²⁵ Ścięto róg Moabu, złamano jego ramię! - oświadcza PAN.²⁶ Upijcie Moab, bo wynosił się nad PANA! Niech się tarza w swoich wymiocinach! Niech się także stanie pośmiewiskiem!²⁷ Bo czy nie był ci Izrael pośmiewiskiem? Natrząsałeś się przy każdym wspomnieniu o nim, jakby złapano go między złodziejami!²⁸ Opuśćcie miasta i zamieszkajcie w skałach, mieszkańcy Moabu! Bądźcie jak gołębica z gniazdem u wylotu górskich rozpadlin!²⁹ Słyszeliśmy o pysze Moabu! O, był zarozumiały! Słyszeliśmy o jego zadufaniu, pysze, dumie i wyniosłym sercu!³⁰ Ja znam - oświadcza PAN - jego zarozumiałość i próżne przechwałki. Wiem o jego niesłusznych posunięciach!³¹ Dlatego będę zawodził nad Moabem, nad nim całym będę płakał z żalu, będę wzdychał nad ludźmi z Kir-Cheresu.³² Będę opłakiwał cię bardziej, niż płakano nad Jazer, winorośli Sybmy! Twoje pędy wyrosły poza morze, dosięgły aż do Jazer, a teraz na twe zbiory fig, daktyli i winogron spadnie okrutny niszczyciel!³³ Znikły radość i wesele z sadów ziem Moabu. Wysączę z kadzi wino, nie będą go już tłoczyć ze śpiewem - tłoczącym nie będzie do śmiechu!³⁴ Krzyk Cheszbonu dotrze do Elale, do Jahaz przekażą wieść o nich; od Soaru po Choronaim i Eglat Szeliszijja, bo wody Nimrim też zalegną ruinami.³⁵ I sprawię - oświadcza PAN - że nie będzie miał kto w Moabie wychodzić na miejsce ofiarne, aby spalać kadzidło jego bóstwom.³⁶ Dlatego moje serce pojękuje nad Moabem niczym flety. Niczym flety zawodzi nad ludźmi z Kir-Cheres - bo to, co posiadł, przepadło!³⁷ Tak, na każdej głowie łysina, każda broda obcięta, na wszystkich rękach nacięcia, a na biodrach wór.³⁸ Na wszystkich dachach Moabu i na jego placach słychać tylko narzekanie, gdyż rozbiłem Moab jak naczynie, którego nikt już nie pragnie - oświadcza PAN.³⁹ Jakże on rozbity! Zawódźcie! Jakże został zmuszony do odwrotu! Co za wstyd! Moab stał się pośmiewiskiem! Postrachem u wszystkich sąsiadów!⁴⁰ Gdyż tak mówi PAN: Niszczyciel jak orzeł spikuje i rozciągnie skrzydła nad Moabem!⁴¹ Miasta będą zdobyte i twierdze pokonane, a serca bohaterów Moabu będą w tym dniu jak serca kobiet w bólach rodzenia.⁴² I Moab będzie zniszczony tak, że przestanie być ludem, gdyż wynosił się nad PANA!⁴³ Popłoch, dół i potrzask czeka cię, mieszkańcu Moabu! - oświadcza PAN.⁴⁴ Kto ucieknie w popłochu, ten wpadnie do dołu. A kto wydostanie się z dołu, ten wpadnie w potrzask. Bo to sprowadzę na Moab w roku jego nawiedzenia - oświadcza PAN.⁴⁵ W cieniu Cheszbonu przystanęli uchodźcy nie mający już sił, a z Cheszbonu buchnął ogień! Płomień strzelił z domu Sychona! Pożera skronie Moabu, czupryny jego dumnych wojowników!⁴⁶ Biada tobie, Moabie! Zginął lud Kemosza! Tak! Synowie wzięci w niewolę, córki - na wygnanie!⁴⁷ Jednak w dniach ostatecznych przywrócę Moabowi powodzenie - oświadcza PAN. Dotąd wyrok na Moab.