Read the Bible

¹ Wtedy odezwał się Sofar z Naama:² Chcę ci odpowiedzieć, bo biję się z myślami i czuję się do tego zmuszony.³ Słyszę to obraźliwe pouczenie i zgodnie z mym zrozumieniem mój duch podsuwa mi odpowiedź.⁴ Czy wiesz o tym, że od zawsze, od zamieszkania człowieka na ziemi,⁵ triumf bezbożnych trwał krótko, a radość niegodziwych tylko chwilę?⁶ Choćby wyniosłość takiego dosięgała niebios, a jego głowa dotykała obłoków,⁷ ginął na zawsze tak jak to, co wydalał, a ci, którzy go widywali, pytali: Gdzie się podział?⁸ Ulatywał jak sen, był nie do znalezienia, znikał jak nocne widziadło.⁹ Oglądano go - i nagle przestano, bo zniknął ze swojego sąsiedztwa.

¹⁰ Jego dzieci musiały czynić zadość oszukanym, a jego potomstwo zwracać zagrabione bogactwo.¹¹ Pomimo że sam czuł się młodo, musiał rześki położyć się w prochu.¹² Choć złem osładzał sobie usta, choć skrywał je pod językiem,¹³ cieszył się nim zamiast je porzucić, zatrzymywał je na podniebieniu,¹⁴ to w jego wnętrzu te przysmaki zmieniły się w jad żmii.¹⁵ Chłonął bogactwa, ale musiał je zwrócić, Bóg wyparł je z jego brzucha.¹⁶ Wessał jad żmii i zabił go język gada.¹⁷ Nie cieszyły go już potem rzeki bogactw, potoki miodu i mleka.¹⁸ Musiał oddać, co zyskał, zamiast to strawić, nie nacieszył się swoim utargiem.¹⁹ Gnębił bowiem i porzucał ubogich, zagarniał niesłusznie cudze domy.²⁰ Nie znał umiaru w zachciankach, nie powściągał żadnego ze swych pragnień.²¹ Z jego uczty nic nie zostawało, dlatego musiały przepaść jego dobra.²² Pomimo dostatku dosięgały go troski, z całą mocą nawiedzała niedola.

²³ Kiedy się najadał, Bóg zsyłał żar swojego gniewu i uderzał go gradem swoich razów.²⁴ Chciał uciec przed żelazem, lecz go przeszył łuk spiżowy.²⁵ Wyciągnął z pleców strzałę - grot lepki od żółci - i zadrżał ogarnięty strachem.²⁶ Gęsty mrok zaczaił się na jego skarby, jego zaś i pozostałych z nim w namiocie pochłonął ogień przez nikogo nie wzniecony.²⁷ Niebiosa odsłaniały jego winę, a ziemia powstawała przeciw niemu.²⁸ Powódź zmywała jego dom, rozpływał się on w dniu Bożego gniewu.²⁹ Taki dział Bóg wyznaczał bezbożnemu, takie dziedzictwo Bóg im zawsze zapowiadał.