Read the Bible

¹ W dniach ostatecznych góra domu PANA stanie się pierwszą z gór, najważniejszym z pagórków - i popłyną do niej ludy.² Uda się na nią wiele narodów, mówiąc: Chodźmy, wstąpmy na górę PANA, do domu Boga Jakuba! Niech nas uczy swych dróg, pójdźmy Jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie Prawo i Słowo PANA z Jerozolimy!³ Będzie rozsądzał pośród licznych ludów, rozstrzygał sprawy odległych, potężnych narodów. Przekują wówczas swe miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród nie podniesie już miecza na naród, nikt nie będzie uczył się sztuki wojennej.⁴ Każdy osiądzie pod swoją winoroślą, każdy pod swoim figowcem i nikt nie będzie budził już strachu - gdyż usta PANA Zastępów tak postanowiły.⁵ Tak, każdy lud i człowiek postępuje w imieniu swego boga, my zaś będziemy postępować w imieniu PANA, naszego Boga - na wieki wieczne.⁶ W tym dniu - oświadcza PAN - zbiorę chromych, zgromadzę wygnanych, tę, którą pognębiłem.⁷ Z chromych ustanowię resztę, z wygnanych - potężny naród; i PAN zapanuje nad nimi na górze Syjon, odtąd aż na wieki.

⁸ A ty, Wieżo Trzody, pagórku córki Syjonu, wróci do ciebie dawne panowanie - królestwo przypadnie córce Jerozolimy.⁹ Dlaczego teraz tak głośno krzyczysz? Czy nie ma u ciebie króla? Czy zginął twój doradca, że wzmógł się twój ból jak u rodzącej?¹⁰ Wij się, córko Syjonu, przyj niczym rodząca! Gdyż wkrótce wyjdziesz z miasta i zamieszkasz na polu - i pójdziesz aż do Babilonu! Tam będziesz wyratowana, tam wykupi cię PAN z ręki twoich wrogów.¹¹ Teraz jednak zwołano przeciw tobie liczne narody. Wołają: Hańba jej! Syćmy oczy widokiem klęski Syjonu!¹² Narody nie wiedzą jednak o tym, co PAN zamierza, nie pojmują one Jego planu, że je zgromadził niczym snopy na klepisku!¹³ Wstań i młóć, córko Syjonu! Owszem, zrobię ci róg z żelaza, zrobię ci też kopyta ze spiżu i zmiażdżysz liczne ludy! I poświęcę dla PANA zdobyty na nich łup. Ich bogactwo oddam Panu całej ziemi.