Read the Bible

¹ Teraz mnie wyśmiewają młodsi ode mnie w latach; nawet ci, których ojców nie chciałbym postawić z psamimojej trzody.² Więc na co by mi się przydała siła ich rąk? Czy przy nich przepada starość?³ Przy tych, co żyją samotnie z powodu niedostatku i głodu; co uciekają na step, w mrok grozy i opuszczenia.⁴ Tych, co po krzakach zrywają na pokarm lebiodę oraz korzonki jałowca.⁵ Z koła ludzi ich wypędzają oraz krzyczą za nimi, jak za złodziejem.⁶ Mieszkają w łożyskach potoków , w podziemnych jamach lub skałach.⁷ Jęczą między krzakami i cisną się pod pokrzywy.⁸ Synowie bezecnych wraz z synami ludzi bez nazwy – biczem wygnani z ziemi.⁹ A tu, stałem się teraz ich pieśnią oraz służę im za przedmiot gawędy.¹⁰ Brzydzą się mną, usuwają ode mnie i przed moim obliczem nie powstrzymują plwociny.¹¹ Bowiem Bóg rozwiązał moją przewagę oraz mnie upokorzył; dlatego i oni skierowali przede mnie wędzidło.¹² Po mej prawicy powstaje banda młodzików, potrącają me nogi i ku mnie torują swoje zgubne drogi.¹³ Zburzyli moją ścieżkę; przyczyniają się do mej nędzy; oni, co sami nie mają nikogo, kto by ich wspomógł.¹⁴ Napadli i z wrzaskiem się zwalili, jak przez otwarty wyłom muru.

¹⁵ Przeciw mnie zwróciły się strachy; jak wiatr ścigają moją godność, więc jak obłok zanika moje zwycięstwo.¹⁶ Teraz rozlewa się we mnie moja dusza i silnie pochwyciły mnie dni niedoli.¹⁷ Noc przewierca we mnie me kości, lecz i żyły nie mają pokoju.¹⁸ Wskutek przemożnej siły Boga zmieniła się moja szata i mnie ściska jak szyjny otwór mojej tuniki.¹⁹ Wrzucił mnie w błoto, zatem stałem się podobny do prochu, lub popiołu.²⁰ Wołam do Ciebie, lecz mi nie odpowiadasz; stoję przed Tobą, lecz na mnie nie spoglądasz.²¹ Zmieniłeś się w okrutnego względem mnie; prześladujesz mnie mocą Twej ręki.²² Podnosisz mnie, zawieszasz w powietrzu oraz niweczysz mój rozsądek.²³ Otóż ja wiem, że chcesz mnie podać śmierci i wprowadzić do domu wyznaczonego wszystkim żyjącym.²⁴ Ale czyż każdy nie wyciąga jeszcze ręki w upadku; albo czy ginąc, nie podnosi jeszcze błagalnego krzyku?²⁵ Czy nie płakałem nad udręczonym przez los; czy moja dusza nie bolała nad ubogim?²⁶ Tak, spodziewałem się szczęścia, a oto nadeszła niedola; oczekiwałem światła, a oto przyszła ciemność.²⁷ Wrą moje wnętrzności oraz nie mogą się uciszyć, gdyż wyszły mi na spotkanie dni utrapienia.²⁸ Błądzę sczerniały, lecz nie od słońca; dźwigam się i publicznie wołam o pomoc.²⁹ Stałem się bratem szakali i towarzyszem młodych strusi.³⁰ Moja skóra poczerniała i ze mnie spada, a me kości spieczone są od żaru.³¹ Tak ma cytra zmieniła się w pieśń żałobną, a mój flet stał się dźwiękiem skargi.