Read the Bible

¹ Zatem Ijob odparł, mówiąc:² Zaiste, ja wiem, że tak jest – bo jak człowiek ma być pełny sprawiedliwości wobec Boga?³ Gdyby zechciał toczyć z Nim spór, nie zdoła Mu odpowiedzieć na jedno z tysiąca pytań.⁴ Temu, który jest wszechmądrej myśli oraz przemożnej potęgi. Kto kiedy Mu się sprzeciwił, a potem wyszedł nietknięty?⁵ Jemu, który przesuwa góry, przewracając je w swoim gniewie;⁶ który ze swego miejsca wstrząsa ziemią, tak, że drżą jej filary;⁷ który rozkazuje słońcu, by nie świeciło, a gwiazdy kładzie pod pieczęć;⁸ który sam, Jeden, rozpościera niebiosa i kroczy po wzdętych falach morza;⁹ który stworzył Wielką Niedźwiedzicę, Oriona, plejady oraz tajniki południa;¹⁰ który czyni wielkie i niezbadane rzeczy, oraz dziwy, które nie mają liczby.¹¹ Oto przechodzi obok mnie, a Go nie widzę; idzie, a tego nie zauważam.¹² Gdy porywa – któż Go powstrzyma? Kto Mu powie: Co czynisz?¹³ Bóg nie powstrzymuje swojego gniewu przed Nim ukorzyli się pomocnicy Rahaba .

¹⁴ Jakże ja zdołam Mu odpowiedzieć, czy wobec Niego dobrać słowa.¹⁵ Jemu choćbym miał słuszność – nie wolno odpowiedzieć, więc Tego, co mnie potępia, muszę błagać o miłosierdzie.¹⁶ Gdybym Go wzywał oraz gdyby mi odpowiedział – jeszcze nie uwierzyłbym, że wysłucha mojego głosu.¹⁷ Raczej rozsrożyłby się na mnie w burzy i bez przyczyny mnożył me rany.¹⁸ Nie dopuścił abym odetchnął, lecz nasycił mnie gorzkim bólem.¹⁹ Gdybym się udał do siły – oto On mocniejszy; a jeżeli do sądu – kto mnie z Nim sprowadzina rozprawę?²⁰ Choćbym miał słuszność – moje własne usta musiałyby mnie potępić, i choćbym się czynił niewinnym – jednak On wykazałby mi przewrotność.²¹ Ja jestem niewinny! Co mi po moim życiu? Gardzę moim istnieniem!

²² Wszystko mi jedno, dlatego to wypowiadam: On zgładza zarówno pobożnego, jak i niegodziwego.²³ Gdy Jego bicz nagle zabija, jeszcze urąga rozpaczy niewinnych.²⁴ Ziemia jest wydana w moc niegodziwych, wzrok jej sędziów też się zakrywa; jeśli On tego nie sprawia – to któż inny?

²⁵ Lecz moje dni przeminęły chyżej niż goniec, przeleciały i nie doznały szczęścia.²⁶ Przemknęły jak czółna z trzciny; niby orzeł, co spuszcza się do żeru.²⁷ Kiedy sobie pomyślę: Zapomnę o moim żalu, zaniecham mojej niechęci oraz spojrzę pogodnie.²⁸ Wtedy lękam się wszystkich utrapień; bowiem wiem, że mi nie przepuści.²⁹ Ja, przecież ja muszę być niegodziwym! Czemu jeszcze na próżno się wysilać?³⁰ Choćbym się wykąpał w śnieżnej wodzie i moje ręce mył ługiem –³¹ to byś jednak zanurzył mnie w kałuży i brzydziły by się mnie moje szaty.³² Gdyż On nie jest jak ja – człowiekiem, abym Mu mógł odpowiedzieć, byśmy razem stanęli do sądu.³³ Nie ma między nami rozjemcy, co by rękę położył na nas obu.³⁴ Niech odejmie ode mnie swój bat i niech mnie nie trwoży Jego groza.³⁵ Wtedy potrafię mówić, nie obawiając się Go – gdyż nie czuję się takim u siebie .