Read the Bible

¹ Słowa Lemuela, króla Masy, którymi napomniała go jego matka.² Co ci mam powiedzieć, mój synu? Co, synu mojego łona? Co mam ci powiedzieć; temu, dla którego uczyniłam tyle ślubów?³ Nie oddawaj kobietom swojej siły; ani twych zabiegów tym, którzy niszczą królów.⁴ Nie królom, Lemuelu, nie królom przystoi pić wino, ani panom pytać o mocny napój.⁵ By pijąc, nie zapomniał, co jest Prawem oraz nie spaczył Prawa wszystkich dzieci niedoli.⁶ Dajcie napój temu, co ginie; a wino tym, których dusza jest rozgoryczona.⁷ Niech pije, by zapomniał o swojej biedzie i więcej nie pamiętał o swej trosce.⁸ Otwieraj twoje usta za niemym; w sprawie wszystkich, co giną.⁹ Otwieraj twoje usta, sądź sprawiedliwie, broń sprawy biednego i uciśnionego.

¹⁰ Dzielną kobietę – któż ją znajdzie? Daleko ponad korale sięga jej wartość.¹¹ Na niej polega serce męża, i nie zabraknie mu dobytku.¹² Dobrze mu świadczy – a nie źle, po wszystkie dni swojego życia.¹³ Szuka wełny i lnu; ochoczo się krząta swą dłonią.¹⁴ Podobna jest do okrętów kupca, bowiem z daleka sprowadza swój chleb.¹⁵ Wstaje dopóki jeszcze noc; wydziela żywność dla swojego domu i zwykłe zatrudnienie dla swych służebnic.¹⁶ Myśli o polu i je nabywa; zasadza winnicę z owocu swoich rąk.¹⁷ Mocą przepasuje swe biodra i krzepko porusza swe ramiona.¹⁸ Uważa, by dobry był jej produkt; w nocy nie gaśnie jej światło.¹⁹ Swoją ręka sięga po wrzeciona, a jej palce ujmują przęślicę.²⁰ Swoją dłoń otwiera biednemu i swe ręce wyciąga ku ubogiemu.²¹ Nie obawia się śniegu na swoim domu, bo cały jej dom ubrany jest w szkarłat.²² Sporządza sobie kobierce; bisior i purpura stanowią jej szatę.²³ Jej mąż jest poważany w bramach, gdy zasiada ze starszyzną kraju.²⁴ Przygotowuje też zarzutki i je sprzedaje, a pas podaje kramarzowi.²⁵ Jej strojem jest moc, wspaniałość i z uśmiechem spogląda na przyszły dzień.²⁶ Swe usta otwiera z mądrością, a na jej języku uprzejma nauka.²⁷ Czuwa nad porządkiem swojego domu i chleba próżniactwa nie jada.²⁸ Jej synowie występują i nazywają ją szczęśliwą, a jej mąż ją wysławia:²⁹ Wiele niewiast dzielnie się pokazało, jednak ty przewyższasz je wszystkie.³⁰ Ułudą jest wdzięk, a piękność ulotna; lecz bogobojna niewiasta godna jest chwały.³¹ Oddajcie jej owoc jej rąk, a w bramach niechaj ją sławią jej czyny.