Read the Bible

¹ Dumanie Asafa. Czemu nas, Boże, nieustannie porzucasz, a Twój gniew pała przeciw trzodzie Twojego pastwiska?² Wspomnij na Twoje zgromadzenie, które niegdyś sobie zjednałeś, i które wyzwoliłeś jako szczep Twojego dziedzictwa; na górę Cyon, na której spoczywałeś.³ Pospiesz ku zupełnym ruinom; gdyż wróg wszystko poburzył w Świątyni.⁴ Twoi nieprzyjaciele ryczeli pośród Twych wyznaczonych miejsc; ustanawiali swe godła jako znaki.⁵ Wróg dał się poznać, gdy zmierzał w górę z gęstwiną toporów.⁶ A potem młotem i oskardami rozbijali jej zdobienia.⁷ Twą Świątynię wydali na pastwę ognia; do ziemi znieważyli siedzibę Twojego Imienia.⁸ Powiedzieli w swoim sercu: Razem ją zburzymy; a w kraju palili wszystkie, wyznaczone miejsca Boga.⁹ Naszych godeł już nie widzimy; nie ma proroka oraz nikogo między nami, który by wiedział – dopóki?¹⁰ Dokąd, Boże, będzie urągał ciemięzca, dopóki wróg będzie lżył bezustannie Twoje Imię?¹¹ Czemu usuwasz Twoją rękę i Twą prawicę? Dobądź z Twojego zanadrza i wytępiaj!

¹² Przecież Bóg, mój Król, od dawna spełnia wybawienie na ziemi.¹³ Ty, Twą mocą rozdzieliłeś morze i zmiażdżyłeś głowy krokodyli na wodach.¹⁴ Ty skruszyłeś głowę Lewiatana; rzuciłeś go na żer mieszkańcom stepu.¹⁵ Ty otworzyłeś źródła i potoki; Ty osuszyłeś bystre strumienie.¹⁶ Twoim jest dzień i Twoja noc; Ty ustanowiłeś światło i słońce.¹⁷ Ty utwierdziłeś wszystkie granice ziemi; lato i zimę - Ty je stworzyłeś.

¹⁸ Wspomnij na to, że wróg urąga WIEKUISTEMU, a lud nikczemny lży Twoje Imię.¹⁹ Nie wydawaj dziczy duszy Twej gołębicy; o gromadce Twych uciśnionych nie zapominaj na wieki.²⁰ Uważaj na przymierze, bo zakątki ziemi pełne są siedzib bezprawia.²¹ Niech zgnębiony nie odchodzi zawstydzony; a ubogi i uciśniony chwalą Twoje Imię.²² Powstań Boże, wytocz Twoją sprawę; wspomnij na zniewagę, bez ustanku wyrządzaną Ci przez nikczemnych.²³ Nie zapominaj okrzyku Twoich wrogów, wrzawy Twych przeciwników, która się ustawicznie wznosi.