II Księga Samuela 15:14

Biblia Tysiąclecia

Tedy rzekł Dawid do wszystkich sług swoich, którzy z nim byli w Jeruzalemie: Wstańcie, a uciekajmy; inaczej nieuszlibyśmy przed twarzą Absalomową. Spieszcież się, azaż ujdziem, by się snać nie pospieszył, a nie zajechał nas, i nie obalił na nas z łego, i nie wysiekł miasta ostrzem miecza.

Parallel Translations

Biblia Brzeska (1563)
Tedy rzekł Dawid do wszytkich służebników swych, co byli z nim w Jeruzalem: Uciekajmy rychło, abowiem nie ujdziemy przed Absalomem. Uchodźcież co rychlej, by się snadź nie pospieszył, a nie pojmał nas, a nie targnął się na nas gwałtownie i wysiekł miasto mieczem.

Biblia Gdańska (1632)
Tedy rzekł Dawid do wszystkich sług swoich, którzy z nim byli w Jeruzalemie: Wstańcie, a uciekajmy; inaczej nieuszlibyśmy przed twarzą Absalomową. Spieszcież się, azaż ujdziem, by się snać nie pospieszył, a nie zajechał nas, i nie obalił na nas z łego, i nie wysiekł miasta ostrzem miecza.

Nowe Przymierze Zaremba
Na tę wieść Dawid powiedział do służby pozostałej w Jerozolimie: Czym prędzej uchodźmy, inaczej nie ocalimy się przed Absalomem! Pośpieszcie się z wymarszem, aby on nie okazał się szybszy i nie ubiegł nas, nie wpędził nas w nieszczęście i nie wybił mieszkańców miasta ostrzem miecza.

Nowa Biblia Gdańska (2012)
Dawid powiedział do wszystkich swoich sług, bawiących przy nim w Jeruszalaim: Wstańcie i uchodźmy, bo inaczej nie znajdziemy ocalenia przed Absalomem. Niezwłocznie wyruszcie, by nas znienacka nie napadł, zwalił na nas nieszczęście, a miasto poraził ostrzem miecza.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Wtedy Dawid powiedział do wszystkich swoich sług, którzy byli z nim w Jerozolimie: Wstańcie i uciekajmy, bo inaczej nie ujdziemy przed Absalomem. Spieszcie się z wymarszem, żeby czasem nie dopadł nas znienacka, nie sprowadził na nas nieszczęścia i nie wytępił miasta ostrzem miecza.

Biblia Warszawska
Dawid rzekł do wszystkich swoich sług, którzy z nim byli w Jeruzalemie: Ruszajcie i uchodźmy, bo inaczej nie uratujemy się przed Absalomem! Pośpieszcie się z wymarszem, aby nas znienacka nie napadł i nie sprowadził na nas klęski, i nie wybił mieszkańców miasta ostrzem miecza.

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

Arise: 2 Samuel 19:9, Psalms 3:1, *title

bring: Heb. thrust, Ezekiel 46:18, Matthew 11:12, *marg. Luke 10:15

and smite: 2 Samuel 23:16, 2 Samuel 23:17, Psalms 51:18, Psalms 55:3-11, Psalms 137:5, Psalms 137:6

Reciprocal: 1 Samuel 23:26 - David made haste 2 Samuel 17:16 - but speedily Psalms 55:5 - Fearfulness Psalms 55:7 - General Psalms 64:4 - suddenly

Gill's Notes on the Bible

And David said unto all his servants that [were] with him at Jerusalem,.... His courtiers and ministers of state, the officers of his household, as many of them as were with him in the city; for some of them very probably were in the country, as Ahithophel was, and some might be along with Absalom, whom he had invited to his peace offerings:

arise, and let us flee; it is much that a man of such courage and valour as David should be so intimidated at once as to make a flight as soon as he heard of a conspiracy forming against him:

for we shall not [else] escape from Absalom; his fears ran so high, that he fancied he would be upon them presently:

make speed to depart, lest he overtake us suddenly; which still more clearly shows the panic he was in:

and bring evil upon us; kill them, or make them prisoners:

and smite the city with the edge of the sword; the inhabitants of it, should they make resistance.

Barnes' Notes on the Bible

And smite the city - David’s kind nature induced him to spare Jerusalem the horrors of a siege, and the risk of being taken by assault. He had no standing army with which to resist this sudden attack from so unexpected a quarter. Possibly too he remembered Nathan’s prophecy 2 Samuel 12:10-12.

Clarke's Notes on the Bible

Verse 2 Samuel 15:14. David said - Arise - let us flee — This, I believe, was the first time that David turned his back to his enemies. And why did he now flee? Jerusalem, far from not being in a state to sustain a siege, was so strong that even the blind and the lame were supposed to be a sufficient defence for the walls, see 2 Samuel 5:6. And he had still with him his faithful Cherethites and Pelethites; besides six hundred faithful Gittites, who were perfectly willing to follow his fortunes. There does not appear any reason why such a person, in such circumstances, should not act on the defensive; at least till he should be fully satisfied of the real complexion of affairs. But he appears to take all as coming from the hand of God; therefore he humbles himself, weeps, goes barefoot, and covers his head! He does not even hasten his departure, for the habit of mourners is not the habit of those who are flying before the face of their enemies. He sees the storm, and he yields to what he conceives to be the tempest of the Almighty.