Read the Bible

¹ Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:² Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;³ Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;⁴ Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;⁵ Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;⁶ Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;

⁷ Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.⁸ Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.⁹ Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.¹⁰ Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.¹¹ Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,¹² Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.¹³ Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.¹⁴ W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.¹⁵ Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.¹⁶ Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.¹⁷ I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.

¹⁸ Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.¹⁹ Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.²⁰ Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.²¹ Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.²² Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.²³ Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.²⁴ Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.²⁵ Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.