Click to donate today!
Bible Lexicons
Old & New Testament Greek Lexical Dictionary
Strong's #4694 - σπιλάς
- Thayer
- Strong
- Mounce
- Book
- Word
- Parsing
σπῐλάς
(A), άδος, ἡ,
rock over which the sea dashes (opp. ὕφαλοι πέτραι in AP 11.390 ( Lucill. )), νῆάς γε ποτὶ σπιλάδεσσιν ἔαξαν κύματα Od. 3.298; δοῦπον ἄκουσε ποτὶ σπιλάδεσσι θαλάσσης 5.401 (v. πάγος ); ἐφ' ὑψηλαῖς σπιλάδεσσι S. Fr. 371 (lyr.); πλαγκταὶ ς . A.R. 4.932; ς. εἰν ἁλὶ πέτρη Id. 3.1294; ῥεῖθρον ἀπὸ ς . Theoc. Ephesians 4:6 : generally, slab, S. Tr. 678; ὧδ' ὑπὸ τὸ σπιλάδος μέλαθρον, i.e. under this tombstone, Sammelb. 6160 ( Egypt ); hollow rock, cave, Simon. (?) 179 .
II as Adj., stony, or perh. marly, sc. γῆ, Thphr. CP 2.4.4 .
σπῐλάς
(B), άδος, ἡ,= σπίλος ( ὁ ),
spot, κατάστικτον σπιλάδεσσι πυρσῇσιν Orph. L. 620: — in Ep.Judges 1:12, σπιλάς spot is prob. in view of 2 Peter 2:13; cf. also σπιλάς (c).
σπῐλάς
(C), άδος, ἡ,
storm, squall, Plu. 2.476a; ἐκραγείσης ὥσπερ ἐν εὐδίᾳ σπιλάδος ib.101b; ἄνδρας αἰφνιδίῳ σπιλάδι κατασεισθέντας Hld. 5.31, cf. AP 7.382.4 ( Phil. ): cf. κατασπιλάζω 11 .
* σπιλάς , -άδος , ἡ
(on the gender in Ju, l.c., v. Mayor, Ju., 41),
1. poët. in cl., a rock or reef over which the sea dashes (Polyb., FlJ, al.). Metaph., of men whose conduct causes danger to others, Judges 1:12, R, txt. (but v. infr.).
2. In late writers = σπίλος (q.v.), a spot, stain; metaph., Ju, l.c., R, mg. (cf. Mayor, 41, but v. supr.).†
Copyright © 1922 by G. Abbott-Smith, D.D., D.C.L.. T & T Clarke, London.
the Fifth Week after Easter