Bible Lexicons

στρατεύω ,

and depon., -ομαι , so always in NT

(< στρατός , an encamped army),

[in LXX for מההּ hith., H3318, H6635; metaph., 4 Maccabees 9:23;]

used of the general, to make war, do battle, and (chiefly) of the soldiers serving under him, to serve as a soldier: Luke 3:14, 1 Corinthians 9:7, 2 Timothy 2:4. Metaph. (cf. MM, ii, xxiii), of spiritual conflict, to war, make war: 2 Corinthians 10:3, 1 Timothy 1:18, James 4:1, 1 Peter 2:11.†

";cultivated,"; ";planted"; : cf. P Grenf II. 28.7 (B.C. 103) μερίδα ἀμπελῶ (νος) συνφύτου, BGU IV. 1120.36 (B.C. 5) τὰ μεμισθωμένα σύμφυτα καὶ εὐθηνοῦντα, ";the land leased planted and flourishing,"; P Oxy IV. 729.22 (A.D. 137) σύνφυτο καὶ ἐπιμεμελημένα καὶ καθαρὰ ἀπό τε θρύου καὶ βοτάνης καὶ δείσης πάσης, ";planted, well cared for, free from rushes, grass and weeds of all kinds"; (Edd.), and ib. XIV. 1631.31 (A.D. 280) τὰ μισθούμενα σύμφυτα, ";the land leased to us under cultivation."; For σύμφυτος in Romans 6:5 = ";grown along with,"; ";united with,"; cf. Field Notes, p. 155, and for the subst. σύμφυσις see Kaibel 502.25 (iii/iv A.D.) μύσιν θεῶν τίς μοι δότω καὶ σύνφυσιν. The verb συμφύω occurs in P Ryl II. 427 Fr. 8.8.

 

στρατευεται στρατεύεται στρατευη στρατεύη στρατεύῃ στρατεύθητι στρατευομεθα στρατευόμεθα στρατευομενοι στρατευόμενοι στρατευομενος στρατευόμενος στρατευομενων στρατευομένων στρατευονται στρατεύονται strateue strateuē strateúei strateúēi strateuetai strateúetai strateuomenoi strateuómenoi strateuomenon strateuomenōn strateuoménon strateuoménōn strateuomenos strateuómenos strateuometha strateuómetha strateuontai strateúontai