Bible Lexicons

παροικ-έω,

dwell beside, c. acc., ἀπὸ Κνίδου μέχρι Σινώπης τὴν Ἀσίαν π. dwell along the coasts of Asia, Isoc. 4.162: c. dat., live near, πόλει Th. 1.71; ταῖς πυραμίσι OGI 666.13 (i A. D.); dwell among, τισι Th. 3.93: abs., Id. 6.82; of places, lie near, X. Vect. 1.5.

II live in a place as πάροικος, οἱ παροικοῦντες ξένοι D.S. 13.47, cf. SIG 709.9 (Chersonesus, ii B. C.); ὡς ἐπὶ ξένης Ph. 1.416; sojourn in, Ἱερουσαλήμ Luke 24:18.

III metaph., τὸν ἀνθ ρώπινον βίον παρῳκηκότες Phld. Mort. 38.

παροικέω, παροίκῳ; 1 aorist παρῴκησα;

1. properly, to dwell beside (one) or in one's neighborhood (παρά, IV. 1); to live near; (Xenophon, Thucydides, Isocrates, others).

2. in the Scriptures to be or dwell in a place as a stranger, to sojourn (the Sept. for גּוּר, several times also for יָשַׁב and שָׁכַן): followed by ἐν with a dative of place, Luke 24:18 R L (Genesis 20:1; Genesis 21:34; Genesis 26:3; Exodus 12:40, the Alex. manuscript; Leviticus 18:3 (Ald.), etc.); with an accusative of place, ibid. G T Tr WH (Genesis 17:8; Exodus 6:4); εἰς with the accusative of place (in pregnant construction; see εἰς, C. 2), Hebrews 11:9. (Metaphorically and absolutely, to dwell on the earth, Philo de cherub. § 34 (cf. Clement of Rome, 1 Cor. 1, 1 [ET] and Lightfoot and Harnack at the passage; Holtzmann, Einl. ins N. T., p. 484f. Synonym: see κατοικέω.).)

παρ -οικέω , -ῶ ,

[in LXX chiefly for H1481, also for H3427, H7931]

in cl., to dwell beside (c. acc), among (c. dat.) or near by (absol.). In late writers, to dwell in a place as a πάροικος (q.v.) or stranger: Luke 24:18, Hebrews 11:9.†

παροικεί παροίκει παροικείν παροικεις παροικείς παροικεῖς παροικήσαι παροικήσει παροικήσεως παροικήσεώς παροικήσης παροικήσουσι παροικήσουσί παροικήσουσιν παροικήσω παροικούντα παροικούντας παροικούντες παροικούντων παροικούσιν παροικώ παροικών παρώκει παρωκήκασιν παρώκησα παρωκήσαμεν παρώκησαν παρώκησας παρωκήσατε παρώκησε παρωκησεν παρώκησεν παρῴκησεν paroikeis paroikeîs parṓikesen parṓikēsen parokesen parōkēsen