Księga Jozuego 5:6

Biblia Warszawska

Gdyż przez czterdzieści lat szli synowie izraelscy przez pustynię, aż wymarł wszystek lud, wojownicy, którzy wyszli z Egiptu, gdyż nie usłuchali głosu Pana; Pan bowiem przysiągł im, że nie da im oglądać ziemi, którą przysiągł Pan ich ojcom, że nam ją da, ziemię opływającą w mleko i miód.

Parallel Translations

Biblia Brzeska (1563)
Abowiem synowie Izraelscy chodzili po puszczej przez czterdzieści lat, aż wszyscy mężowie bojowi, którzy wyszli z Egiptu poginęli przeto, iż posłusznemi nie byli głosowi Pańskiemu, a dlategoż im też Pan zaprzysiągł, iż im nie miał okazać ziemie, którą Pan zaślubił ojcom ich, iż im ją dać miał, ziemię opływającą mlekiem i miodem.

Biblia Gdańska (1632)
(Albowiem przez czterdzieści lat chodzili synowie Izraelscy po puszczy, aż poginął wszystek on naród mężów wojennych, którzy byli wyszli z Egiptu, którzy nie słuchali głosu Pańskiego, którym przysiągł Pan, iż im nie miał okazać ziemi, o którą przysiągł Pan ojcom ich, iż nam ją dać miał, ziemię opływającą mlekiem i miodem.)

Nowe Przymierze Zaremba
Ponadto Izraelici chodzili po pustyni przez czterdzieści lat, dopóki nie wymarli w narodzie wojownicy, którzy wyszli z Egiptu. Musieli zaś wymrzeć, ponieważ nie posłuchali głosu PANA i PAN przysiągł, że nie da im oglądać ziemi opływającej w mleko i miód, którą pod przysięgą złożoną ich ojcom obiecał nam dać.

Nowa Biblia Gdańska (2012)
Ponieważ synowie Israela pielgrzymowali po pustyni czterdzieści lat, dopóki nie wymarł cały naród wojennych mężów, którzy wyszli z Micraim, gdyż nie słuchali głosu WIEKUISTEGO. Bowiem WIEKUISTY im przysiągł, że nie pokaże im ziemi, którą zaprzysiągł ich przodkom, że ją nam odda – ziemi płynącej mlekiem i miodem.

Biblia Tysiąclecia
(Albowiem przez czterdzieści lat chodzili synowie Izraelscy po puszczy, aż poginął wszystek on naród mężów wojennych, którzy byli wyszli z Egiptu, którzy nie słuchali głosu Pańskiego, którym przysiągł Pan, iż im nie miał okazać ziemi, o którą przysiągł Pan ojcom ich, iż nam ją dać miał, ziemię opływającą mlekiem i miodem.)

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Czterdzieści lat bowiem synowie Izraela chodzili po pustyni, aż wymarł cały naród wojowników, którzy wyszli z Egiptu, gdyż nie słuchali głosu PANA. Przysiągł im PAN, że nie pozwoli im zobaczyć ziemi, którą PAN pod przysięgą obiecał ich ojcom, że nam ją da, ziemię opływającą mlekiem i miodem.

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

walked: Numbers 14:32-34, Deuteronomy 1:3, Deuteronomy 2:7, Deuteronomy 2:14, Deuteronomy 8:4, Psalms 95:10, Psalms 95:11, Jeremiah 2:2

sware that: Numbers 14:23, Hebrews 3:11

a land: Exodus 3:8, Exodus 3:17, Ezekiel 20:6, Ezekiel 20:15, Joel 3:18

Reciprocal: Genesis 27:28 - plenty Genesis 34:25 - sore Exodus 33:3 - a land Numbers 13:27 - General Deuteronomy 27:3 - a land Joshua 24:7 - ye dwelt Judges 11:16 - walked Hebrews 3:9 - forty

Gill's Notes on the Bible

For the children of Israel walked forty years in the wilderness,.... Wanting a few days, the round number is given: not forty two, as the Septuagint version:

till all the people [that were] men of war, which came out of Egypt,

were consumed; all that were above twenty years of age, excepting Joshua and Caleb:

because they obeyed not the voice of the Lord; but murmured against him, and against his servants, and particularly against Aaron, being the high priest; and chiefly because of the report of the spies, and their murmurs then, which so incensed the Lord against them, that he threatened them with an entire consumption of their carcasses, and which accordingly was fulfilled, to which the following clause refers:

unto whom the Lord sware, that he would not show them the land which the Lord sware unto their fathers that he would give us, a land that floweth with milk and honey; see Numbers 14:23.

Barnes' Notes on the Bible

Of the whole nation those only were already circumcised at the time of the passage of the Jordan who had been under twenty years of age at the time of the complaining and consequent rejection at Kadesh (compare the marginal reference). These would have been circumcised before they left Egypt, and there would still survive of them more than a quarter of a million of thirty-eight years old and upward.

The statements of these verses are of a general kind. The “forty years” of Joshua 5:6 is a round number, and the statement in the latter part of Joshua 5:5 cannot be strictly accurate. For there must have been male children born in the wilderness during the first year after the Exodus, and these must have been circumcised before the celebration of the Passover at Sinai in the first month of the second year (compare Numbers 9:1-5, and Exodus 12:48). The statements of the verses are, however, sufficiently close to the facts for the purpose in hand; namely, to render a reason for the general circumcising which is here recorded.

The reason why circumcision was omitted in the wilderness, was that the sentence of Numbers 14:28 ff placed the whole nation for the time under a ban; and that the discontinuance of circumcision, and the consequent omission of the Passover, was a consequence and a token of that ban. The rejection was not, indeed, total, for the children of the complainers were to enter into the rest; nor final, for when the children had borne the punishment of the fathers’ sins for the appointed years, and the complainers were dead, then it was to be removed, as now by Joshua. But for the time the covenant was abrogated, though God’s purpose to restore it was from the first made known, and confirmed by the visible marks of His favor which He still vouchsafed to bestow during the wandering. The years of rejection were indeed exhausted before the death of Moses (compare Deuteronomy 2:14): but God would not call upon the people to renew their engagement to Him until He had first given them glorious proof of His will and power to fulfill His engagements to them. So He gave them the first fruits of the promised inheritance - the kingdoms of Sihon and Og; and through a miracle planted their feet on the very soil that still remained to be conquered; and then recalled them to His covenant. It is to be noted, too, that they were just about to go to war against foes mightier than themselves. Their only hope of success lay in the help of God. At such a crisis the need of full communion with God would be felt indeed; and the blessing and strength of it are accordingly granted.

The revival of the two great ordinances - circumcision and the Passover - after so long an intermission could not but awaken the zeal and invigorate the faith and fortitude of the people. Both as seals and as means of grace and God’s good purpose toward them then, the general circumcision of the people, followed up by the solemn celebration of the Passover - the one formally restoring the covenant and reconciling them nationally to God, the other ratifying and confirming all that circumcision intended - were at this juncture most opportune.