Bible Lexicons

διᾰπορ-έω,

I

1. to be quite at a loss, to be in doubt or difficulty, τί χρὴ δρᾶν Pl. Lg. 777c; ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσι Plb. 4.71.5: in aor. Pass., διηπορήθη Aeschin. 2.34: pf. Pass., διηπορημένος Plu. Alex. 25: — Med., δ. ὑπ' αἰσχύνης Pl. Phdr. 237a.

2. to be in want, Arist. Oec. 1353a26.

II

1. go through all the ἀπορίαι, Id. Pol. 1276b36, al.: but,

2. commonly only a stronger form of ἀπορέω, raise an ἀπορία, start a difficulty, Id. EN 1096a11; ἔστι δὲ τοῖς εὐπορῆσαι βουλομένοις προὔργου τὸ διαπορῆσαι καλῶς Id. Metaph. 995a28; πὲρί τινος Plb. 4.20.2, Phld. Sign. 21; εἰ.. Epicur. Fr. 21: — Med., διαπορεῖσθαί τι περί τινος Pl. Sph. 217a: — Pass., to be matter of doubt or discussion, Pl. Sph. 250e, Arist. Metaph. 1086a19, al.; τὸ διαπορούμενον Pl. Lg. 799e; τὸ διαπορεῖσθαι Arist. EN 1101a35; τὸ διαπορηθέν Id. Pol. 1282b8: impers., διαπορεῖται περί τινος a question arises about.., Id. HA 631b2.