Exodus 16:9

Staten Vertaling

Daarna zeide Mozes tot Aaron: Zeg tot de ganse vergadering der kinderen Israels: Nadert voor het aangezicht des HEEREN, want Hij heeft uw murmureringen gehoord.

Parallel Translations

Gereviseerde Lutherse Vertaling
En Mozes sprak tot Aron: Zeg tot de gehele gemeente der kinderen Israls: Komt herwaarts voor den Heer, want Hij heeft uw murmureren gehoord.

Gereviseerde Leidse Vertaling
span data-lang="dut" data-trans="lie" data-ref="exe.16.1" class="versetxt"> Vervolgens brak de gehele gemeente der Israelieten uit Elim open kwam in de woestijn Sin, tussen Elim en den Sinai, den vijftienden dag der tweede maand na hun uittocht uit Egypteland. Nu morde de gehele gemeente der Israelieten tegen Mozes en Aaron in de woestijn en zeiden de Israelieten tot hen: Waren wij maar door des Heeren hand in Egypteland gestorven, terwijl wij zaten bij de vleespotten en volop brood aten! Want gij hebt ons naar deze woestijn uitgeleid om deze gehele vergadering te doen sterven van honger. Toen zeide de Heer tot Mozes: Zie, ik zal voor u brood uit den hemel doen regenen, en het volk zal uit het kamp gaan en elken dag het benodigde opgaren; opdat ik het op de proefstelle, of het al dan niet in mijn wet zal wandelen. Maar op den zesden dag, wanneer zij toebereiden wat zij thuis brengen, zal dit het dubbele zijn van hetgeen zij dag aan dag opgaren. 01.ex.nl.lie.ot.law 016:007 01.ex.nl.lie.ot.law 016:008 01.ex.nl.lie.ot.law 016:009 01.ex.nl.lie.ot.law 016:010 01.ex.nl.lie.ot.law 016:011 En de Heer sprak tot Mozes: Ik heb de murmureringen der Israelieten gehoord. Zeg hun: In den schemeravond zult gij vlees eten en morgenochtend met brood verzadigd worden. Zo zult gij weten, dat ik de Heer, uw god, ben. (16-9) Toen zeide Mozes tot Aaron: Zeg tot de ganse gemeente der Israelieten: Nadert voor des Heeren aangezicht; want hij heeft uw murmureringen gehoord. (16-10) Toen nu Aaron tot de ganse gemeente der Israelieten sprak, keerden zij zich naar de woestijn, en zie, des Heeren heerlijkheid vertoonde zich in de wolk. (16-6) En Mozes en Aaron zeiden tot alle Israelieten: Hedenavond zult gij weten dat de Heer u uit Egypteland heeft geleid, (16-7) en morgenochtend zult gij des Heeren heerlijkheid zien; daar hij uw murmureringen tegen den Heer gehoord heeft. Maar wat zijn wij, dat gij tegen ons morren zoudt? Des avonds nu kwamen kwakkelen op en bedekten de legerplaats, en den volgenden morgen lag de dauw rondom de legerplaats, en toen de dauw optrok, daar lag over de oppervlakte der woestijn iets fijns en korreligs, als rijm, op den grond. De Israelieten, dit ziende, zeiden tot elkander: Wat is dat? Want zij wisten niet wat het was. En Mozes zeide tot hen: Dit is het brood hetwelk de Heer u tot spijs gegeven heeft. Hieromtrent heeft de Heer u bevolen: Gaart er van op, ieder naar zijn behoefte: een kop per hoofd, naar uw zielental; ieder hale het voor wie in zijn tent zijn. De Israelieten deden alzo en gaarden op, de een veel, de ander weinig; maar toen zij het met den kop uitmaten, had die veel thuis bracht niet over, en wie weinig thuis bracht niet te weinig: ieder had juist naar zijn behoefte opgegaard. En Mozes zeide tot hen: Niemand late er iets van over tot den volgenden morgen. Maar sommigen hoorden niet naar Mozes en lieten een gedeelte tot den volgenden morgen over. Toen kwamen er wormen in en stonk het. Daarom werd Mozes op hen vergramd. Zo gaarden zij het elken morgen op, ieder naar zijn behoefte, en als de zon heet werd, smolt het weg. Maar op den zesden dag gaarden zij een dubbele hoeveelheid brood op, twee kop voor ieder. Toen alle vorsten der gemeente dit aan Mozes kwamen vertellen, zeide hij tot hen: Dit is het wat de Heer heeft gesproken: Morgen is het rustdag, des Heeren heilige sabbat. Wat gij bakken wilt bakt dat, en wat gij koken wilt kookt dat, en laat alwat overschiet staan, om het tot den volgenden morgen te bewaren. Zij lieten het dan tot den volgenden morgen staan, zoals Mozes bevolen had; en nu stonk het niet en waren er geen wormen in. En Mozes zeide: Eet dit heden, want vandaag is het des Heeren sabbat; heden zult gij het op het veld niet vinden. Zes dagen moet gij het opgaren; maar den zevenden is het sabbat; dan ligt het er niet. Toch gingen op den zevenden dag sommigen van het volk uit om op te garen; maar zij vonden niets. Toen zeide de Heer tot Mozes: Hoelang weigert gijlieden mijn geboden en wetten te onderhouden? Ziet, omdat de Heer u den sabbat heeft gegeven, daarom schenkt hij u op den zesden dag brood voor twee dagen. leder blijve thuis, niemand verlate zijn plaats op den zevenden dag. Zo rustte het volk den zevenden dag. De Israelieten nu noemden die stof manna. Het was wit als korianderzaad en smaakte als een honingkoek. En Mozes zeide: Dit is het wat de Heer u beveelt: een kop vol hiervan worde bewaard voor uw nageslacht; opdat zij het brood zien waarmede ik u in de woestijn gevoed heb, toen ik u uit Egypteland leidde. En Mozes zeide tot Aaron: Neem een kruik, doe daarin een kop manna en zet het voor den Heer, ter bewaring voor uw nageslacht. Toen deed Aaron zoals de Heer aan Mozes bevolen had, en hij zette het voor de Geboden neder, ter bewaring. De Israelieten nu aten het manna veertig jaren lang, totdat zij kwamen aan een bewoond land; het manna aten zij totdat zij aan de grens van het land Kanaan kwamen. --De kop is het tiende ener maat.

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

Come near: Numbers 16:16

heard: Exodus 16:2, Exodus 16:8

Reciprocal: Exodus 15:24 - General Numbers 11:1 - And when Luke 12:20 - God

Gill's Notes on the Bible

And Moses spake unto Aaron,.... Who was his prophet and spokesman to the people:

say unto all the congregation of the children of Israel; to the heads of them, to as many as could conveniently hear him, and were to report what he said to the rest:

come near before the Lord; who was in the pillar of cloud, which from the first appearance of it never removed from them, nor the Lord from that; though some have thought, that before the tabernacle was built, there was some small tent or little tabernacle where the Shechinah was; but for this there is no foundation, there is for the other suggested:

for he hath heard your murmurings; which is repeated again and again, to observe to them the evil of it, and what notice the Lord took of it, though he indulged them in so gracious a manner he did.

Clarke's Notes on the Bible

Verse Exodus 16:9. Come near before the Lord — This has been supposed to refer to some particular place, where the Lord manifested his presence. The great tabernacle was not yet built, but there appears to have been a small tabernacle or tent called the Tabernacle of the Congregation, which, after the sin of the golden calf, was always placed without the camp; see Exodus 33:7: And Moses took the Tabernacle and pitched it without the camp, afar off from the camp, and called it The Tabernacle of the Congregation; and it came to pass that every one that sought the Lord went out unto the Tabernacle of the Congregation, which was without the camp. This could not be that portable temple which is described Exodus 26:1-37, c., and which was not set up till the first day of the first month of the second year, after their departure from Egypt, (Exodus 40:1-2,) which was upwards of ten months after the time mentioned in this chapter and notwithstanding this, the Israelites are commanded (Exodus 16:34) to lay up an omer of the manna before the testimony, which certainly refers to an ark, tabernacle, or some such portable shrine, already in existence. If the great tabernacle be intended, the whole account of laying up the manna must be introduced here by anticipation, Moses finishing the account of what was afterwards done, because the commencement of those circumstances which comprehended the reasons of the fact itself took place now. Exodus 16:34; Exodus 16:34.

But from the reasonings in the preceding verses it appears that much infidelity still reigned in the hearts of the people; and in order to convince them that it was God and not Moses that had brought them out of Egypt, he (Moses) desired them to come near, or pay particular attention to some extraordinary manifestation of the Lord. And we are told in the tenth verse, that "as Aaron spake unto them, they looked toward the wilderness, and behold the glory of the Lord appeared, and the Lord spake unto Moses," &c. Is not this passage explained by Exodus 19:9, "And the Lord said unto Moses, Lo, I come unto thee in a thick cloud, that the people may hear, when I speak with thee, and believe thee for ever?" May we not conclude that Moses invited them to come near before the Lord, and so witness his glory, that they might be convinced it was God and not he that led them out of Egypt, and that they ought to submit to him, and cease from their murmurings? It is said, Exodus 19:17, that Moses brought forth the people out of the camp to meet with God. And in this instance there might have been a similar though less awful manifestation of the Divine presence.