I Księga Królewska 17:12

Biblia Gdańska

I odpowiedziała: Jako żywy Pan, Bóg twój, żeć niemam pieczonego chleba, oprócz z garść pełną mąki w garncu, a trochę oliwy w bańce; a oto zbieram trochę drewek, abym szła, i zgotowała to sobie i synowi swemu, a zjadłszy to, abyśmy pomarli.

Parallel Translations

Biblia Brzeska (1563)
Na co mu ona odpowiedziała: Jest mi świadkiem Pan, Bóg twój, żeć nie mam kęsa pieczonego chleba, chyba spełną garść mąki w dzbanku, a trochę oliwy w flaszy, a oto teraz zebrałam ty kilka drewien, abych szła i zgotowała sobie i synowi swemu, zjadszy to, abychmy pomarli.

Nowe Przymierze Zaremba
Lecz ona odpowiedziała: Jak żyje PAN, twój Bóg, nic jeszcze nie upiekłam. Mam tylko garść mąki w dzbanie i nieco oliwy w kance. Właśnie zbieram parę jakichś patyków, żeby przyrządzić coś dla siebie i mojego syna, a gdy to zjemy, to przyjdzie nam umrzeć.

Nowa Biblia Gdańska (2012)
Jednak ona odpowiedziała: Żywy jest WIEKUISTY, twój Bóg; nie posiadam żadnego pieczywa, a jedynie w dzbanku pełną garść mąki i nieco oliwy. Uzbieram kilka drewienek, potem wrócę oraz przyrządzę to dla ciebie i dla mojego syna. A gdy to spożyjemy, pozostanie nam tylko umierać.

Biblia Tysiąclecia
I odpowiedziała: Jako żywy Pan, Bóg twój, żeć niemam pieczonego chleba, oprócz z garść pełną mąki w garncu, a trochę oliwy w bańce; a oto zbieram trochę drewek, abym szła, i zgotowała to sobie i synowi swemu, a zjadłszy to, abyśmy pomarli.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
I odpowiedziała: Jak żyje PAN, twój Bóg, nie mam pieczonego chleba, mam tylko garść mąki w dzbanie i trochę oliwy w baryłce. Oto zbieram trochę drew, potem przyjdę i przyrządzę to dla siebie i dla mojego syna. A to zjemy, potem umrzemy.

Biblia Warszawska
Lecz ona odpowiedziała: Jako żyje Pan, Bóg twój, że nie mam nic upieczonego, a tylko garść mąki w dzbanie i odrobinę oliwy w bańce. Oto właśnie zbieram trochę drwa, potem pójdę i przyrządzę to dla siebie i dla mojego syna, a gdy to zjemy, to chyba umrzemy.

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

As the Lord: 1 Kings 17:1, 1 Samuel 14:39, 1 Samuel 14:45, 1 Samuel 20:3, 1 Samuel 20:21, 1 Samuel 25:26, 1 Samuel 26:10, 2 Samuel 15:21, Jeremiah 4:2, Jeremiah 5:2

but an handful: 2 Kings 4:2-7, Matthew 15:33, Matthew 15:34

that we may eat it: Genesis 21:16, Jeremiah 14:18, Lamentations 4:9, Ezekiel 12:18, Ezekiel 12:19, Joel 1:15, Joel 1:16

Reciprocal: Deuteronomy 28:16 - in the field 1 Kings 18:10 - the Lord Job 6:7 - as my sorrowful meat Job 21:25 - never Ecclesiastes 5:17 - he eateth Haggai 1:6 - eat Matthew 4:4 - but Matthew 14:20 - were Luke 7:12 - the only

Gill's Notes on the Bible

And she said, as the Lord thy God liveth,.... Which shows her to be a good woman, swearing by the living God, and him only, and that she took Elijah to be a good man, and a prophet of the Lord:

I have not a cake; greater or less, not a morsel of bread in the house:

but a handful of meal in a barrel, and a little oil in a cruse; these separate and unmixed, and not made into a cake, and dressed as she intended to do with them:

and, behold, I am gathering two sticks; or a few, which would be sufficient to bake such a quantity as her meal and oil would make; she speaks by the figure "meiosis", which expresses less than what is meant, as Ben Melech observes:

that I may go in and dress it for me, and my son, that we may eat it, and die; having nothing more left, and no expectation of any elsewhere, and the famine strong in the land; so that she could look for nothing but death after this was eaten.

Barnes' Notes on the Bible

As the Lord thy God liveth - The words do not prove that the woman was an Israelite, or a worshipper of the true God; any Phoenician, recognizing in Elijah’s appearance the garb and manner of a Jehovistic prophet, might have thus addressed him: Baal-worshippers would have admitted Yahweh to be “a” living God. The woman does not say “as the Lord my God liveth.”

That we may eat it and die - Phoenicia always depended for its cereal supplies on the harvests of Palestine (1 Kings 5:9 note); and it is evident that the famine was afflicting the Phoenicians at this time no less than the Israelites.

Clarke's Notes on the Bible

Verse 1 Kings 17:12. A handful of meal in a barrel — The word כד cad is to be understood as implying an earthen jar; not a wooden vessel, or barrel of any kind. In the East they preserve their corn and meal in such vessels; without which precaution the insects would destroy them. Travellers in Asiatic countries abound with observations of this kind.

The word cruse, צפחת tsappachath, says Jarchi, signifies what in our tongue is expressed by bouteille, a bottle. Jarchi was a French rabbin.