Bible Lexicons

אָרַר fut. יָאֹר, imp. אוֹרוֹ Judges 5:23 with ה parag. אָרָה Numbers 22:6, to curse. (To this answers the Arab. هَرَّ to abhor, to detest, and still more Gr. ἀρά, ἀράομαι.) Const. followed by an acc. Numbers 22:6, 23:7 Malachi 2:2 Jud. loc. cit.; Job 3:8, אֹרְרֵי יוֹם “those who curse the day,” a kind of enchanters who were supposed to render days unfortunate by their imprecations; Genesis 3:14, “thou art cursed above all cattle,” i.e. all animals shall shun thee as an accursed beast. [This explanation is wholly unsuitable.] Deuteronomy 27:15, seq; 28:16, seq.

Niphal, pass. part. נֵאָרִים Malachi 3:9.

Piel, אֵרַר part. מְאָרֵר

(1) i.q. Kal, Genesis 5:29.

(2) to cause, or produce a curse. Numbers 5:22, הַמַּיִם הַמְאָֽרְרִים the waters which when drank, would destroy the adulterous and perjured woman.

Hophal, fut. יוּאַר; pass. Numbers 22:6. Derivative מְאֵרָה.

א֣וֹרוּ אֲרוּרִ֑ים אֲרוּרִ֣ים אֲרוּרִ֥ים אֲרוּרָ֤ה אֵֽרְרָ֖הּ אָֽרָה־ אָאֹ֑ר אָר֔וּר אָר֕וּר אָר֖וֹר אָר֗וּר אָר֣וּר אָר֤וּר אָר֥וּר אָר֨וּר אָרֽוּר׃ אָרוֹתִ֔יהָ אָרוּר֙ אֹ֥רוּ אֹרְרֵי־ אֹרְרֶ֣יךָ אאר אורו ארה־ ארו ארור ארור׃ ארורה ארורים ארותיה אררה אררי־ ארריך הַֽמְאָרֲרִ֖ים הַמְאָֽרֲרִ֑ים הַמְאָֽרֲרִֽים׃ הַמְאָֽרֲרִים֙ הַמְאָרְרִ֤ים הָאֲרוּרָ֤ה הארורה המאררים וְאָר֕וּר וְאָר֣וּר וְאָר֥וּר וְאָרוֹתִ֖י וְאֹרְרֶ֖יךָ וארור וארותי וארריך יוּאָֽר׃ יואר׃ נֵֽאָרִ֔ים נארים תָּאֹ֖ר תָאֹֽר׃ תָאֹר֙ תאר תאר׃ ’ā’ōr ’ā·’ōr ’ā·rāh- ’ā·rō·w·ṯî·hā ’ā·rō·wr ’ă·rū·rāh ’ă·rū·rîm ’ā·rūr ’ārāh- ’ārōwr ’ārōwṯîhā ’ārūr ’ărūrāh ’ărūrîm ’ê·rə·rāh ’êrərāh ’ō·rə·rê- ’ō·rə·re·ḵā ’ō·rū ’ō·w·rū ’ōrərê- ’ōrəreḵā ’ōrū ’ōwrū aOr arah aRor aroTiha aRur aruRah aruRim ereRah hā’ărūrāh hā·’ă·rū·rāh haaruRah ham’ārărîm ham’ārərîm ham·’ā·ră·rîm ham·’ā·rə·rîm hamAraRim hamareRim nê’ārîm nê·’ā·rîm neaRim orerei oreReicha oru tā’ōr ṯā’ōr tā·’ōr ṯā·’ōr taOr vearoTi veaRur veoreReicha wə’ārōwṯî wə’ārūr wə’ōrəreḵā wə·’ā·rō·w·ṯî wə·’ā·rūr wə·’ō·rə·re·ḵā yū’ār yū·’ār yuAr