Bible Lexicons

δια -στελλω ,

[in LXX for H914 hi. (Deuteronomy 10:8, al.), H2095 hi. (Ezekiel 3:18-19, al.), and 19 other words];

1. to divide, distinguish, define.

2. to command, charge expressly: pass., τὸ διαστελλόμενον , Hebrews 12:20. Mid, in late Gk. with same sense (so Ez, l.c.; et al. in LXX; MM, s.v.); a. dat. pers., Mark 8:15, Acts 15:24; seq. ἵνα , Matthew 16:20, Mark 5:43; Mark 7:36; Mark 9:9.†

The verb is common = ";enjoin, give instructions to,"; e.g. P Hal I. 7.6 (B.C. 232) Π ]τολεμαίωι δὲ διά [σ ]τειλαι, εἴπερ μὴ τὸν βυβλιαφόρον καὶ τὸν ἔφοδον ἐκπέπει [κα ]ς, ";give instructions to Ptolemaeus, in case you have not persuaded the letter-carrier and the post-controller,"; P Par 26.23 (B.C. 163–2) (= Selections, p. 16) ἡμῶν δὲ τοῖς δέουσι θλιβομένων καὶ Ἀχομάρρῃ μὲν τῷ ἐπιστάτῃ τοῦ ἱεροῦ πλεονάκι διεστάλμεθα ἀποδιδόναι ἡμῖν, ";when we were being crushed by our wants, we often made representations even to Achomarres the supervisor of the temple to give us (our rights),"; ib. 63vii. 19 (B.C. 165) διεστάλμεθα τοῖς ἄλλοις ἐπιμεληταῖς καὶ ὑποδιοικηταῖς ταὐτά, etc. In P Rein 7.20 (? B.C. 141) διασταλέντος, ";it having been ordered"; in the contract (συμβολαίωι), is followed by the acc. and the infin. : in the NT we have the equivalent ἵνα construction. P Lond 44.17 (B.C. 161) (= I. p. 34) καὶ τὴν μὲν θύραν τοῦ ἱεροῦ προφθάσαντός μου καὶ κλείσαντος, μετὰ κραυγῆς τε διαστελλομένου μεθ᾽ ἡσυχίας ἀναλύειν οὐδ᾽ ὡς ἀπεχώρουν, ";I shouted to them to go away quietly."; The same petitioner uses the active in ib. 45.29 (p. 36) a year later, ὅπως ἀνακαλεσάμενος τοὺς προειρημένους διαστείλῃ ταύτοις μηκέτι εἰσβιάζεσθαι εἰς κτλ. We might further quote P Ryl II. 113.14 (A.D. 133), where διέστειλαντό μοι is rendered ";served a summons upon me"; (Edd.). Quite distinct is the meaning in P Amh II. 40.5 (ii/B.C.), showing how the best land in a glebe had been ";separated"; by a Greek for the use of some compatriots—διεσταλμένας ἀπὸ τῆς γῆς τὰς κρατίστας (ἀρούρας) κ ̄α ̄ καὶ μεμισθωμένας τισὶ τῶν Ἑλλήνων : this agrees with the use of the noun διαστολή in the NT, see s.v. Cf. also Aristeas 152 ἡμεῖς δ᾽απὸ τούτων διεστάλμεθα, where Thackeray (Transl. p. 32) remarks that διαστέλλειν ";seems here to combine the two senses of ‘to distinguish’ and ‘to command,’ with a reference to Leviticus 10:10; Leviticus 11:47."; Finally we find διαστέλλειν almost a term. tech. in orders for payment in kind, P Oxy I. 88.5 (A.D. 179) διαστείλατε ἀφ᾽ων ἔχετε τῶν γυμνασιάρχων ἐνθέμα [τι ] πυροῦ γενήματος τ [ο ]ῦ δ [ι ]ε [λ ]θόν [τ ]ος ι ̄θ ̄ ἔτους ἁρτάβας ἑξήκοντα, ";pay from the past 19th year’s store of wheat belonging to the gymnasiarchs and deposited with you sixty artabae"; (Edd.), so ib. III. 516.6 (A.D. 160), P Lips I. 112.2 (A.D. 123), 113.3 (A.D. 127 or 128) etc. Ostr 1164 (ii/iiiA.D.) shows it in the formula of a cheque, διάστειλον ἐκ τοῦ ἐμοῦ θέματος εἰς ὄνομ (α) Λουκιλλᾶτος.

 

διασταλήσεται διασταλήσονται διαστάλητε διαστείλαι διαστείλας διαστείλασθαι διαστείλη διάστειλον διαστελεί διαστελείς διαστελείτε διαστέλλειν διαστελλομενον διαστελλόμενον διαστέλλουσα διαστελούσιν διαστελώ διεστάλη διεστάλησαν διεσταλμένα διεσταλμένον διέστειλα διεστειλαμεθα διεστειλάμεθα διεστείλαμεθα διέστειλαν διέστειλας διεστειλατο διεστείλατο διέστειλε διέστειλεν διεστείλω διεστελλετο διεστέλλετο diastellomenon diastellómenon diesteilametha diesteilámetha diesteilato diesteílato diestelleto diestélleto