Bible Lexicons

ἐν -τέλλω ,

[in LXX, as in NT (and mostly in Hdt.), always mid., chiefly for H6680 pi.;]

-ομαι , to command, enjoin, instruct: seq. περί Hebrews 11:22; c. inf., Matthew 19:7; c. dat. pers., Acts 1:2; οὕτως , Acts 13:47; καθώς , John 14:31 (ἐντολὴν ἔδωκεν , WH); seq. λέγων , Matthew 17:9; c. inf., John 8:5; ἵνα , Mark 13:34; c. acc rei, Matthew 28:20, Mark 10:3, John 15:14; John 15:17; seq. περί , c. gen. pers., Matthew 4:6 and Luke 4:10 (LXX); διαθήκην ἐ . πρός , c. acc pers., Hebrews 9:20 (LXX) (cf. Sirach 45:3).†

SYN.:

κελεύω G2753, to command, of verbal orders in general;

παραγγέλλω G3853, to charge, esp. of the transmitted orders of a military commander; ἐντέλλω G1781 points rather to the contents of the command (v. Thayer, s.v. κελεύω G2753).

For this common verb = ";give orders,"; ";charge,"; it is sufficient to cite P Grenf I. 30.3 (B.C. 103) οἶς καὶ ἐντετάλμεθ [α ] ἀσπάσεσθαι ὑμᾶς παρ᾽ ἡμῶν φιλοφρόνως, P Tebt I. 37.11 (B.C. 73) ἐν ̣τέταλταί μοι παραλαβὼν στρατιώτας ἐκπορθῆσαι αὐτούς, P Ryl II. 229.5 (A.D. 38) Ὠφελίωνι ἐνετειλάμην ἵνα καὶ αὐτὸς δοῖ ἑτέραν (sc. ὄνον), ib. 241.10 (iii/A.D.) περὶ ὧν σοι ἐνετίλατο Σ. The later juristic usage = ";invest one with legal powers,"; is discussed by Mitteis Papyruskunde, p. 261, and Wenger Stellvertretung, p. 105.

 

ενετειλάμεθα ενετειλαμην ενετειλάμην ἐνετειλάμην ενετείλαντο ενετειλατο ενετείλατο ενετείλατό ἐνετείλατο ενετείλω ενέτειλω ενετέλλεσθε εντείλαι έντειλαι εντειλαμενος εντειλάμενος ἐντειλάμενος εντειλαμένου εντείλασθαι εντείλασθε εντείλη εντείληται εντείλωμαι εντείλωμαί εντελείσθε εντελείσθέ εντελειται εντελείται εντελείταί ἐντελεῖται εντελή εντέλλεσθαι εντέλλεται εντελλομαι εντέλλομαι εντέλλομαί ἐντέλλομαι εντελλόμενος εντελλομένου εντελούμαι έντερα έντερά εντέταλμαι εντέταλμαί εντεταλται εντέταλται εντέταλταί ἐντέταλται eneteilamen eneteilamēn eneteilámen eneteilámēn eneteilato eneteílato enteilamenos enteilámenos enteleitai enteleîtai entellomai entéllomai entetaltai entétaltai